Βλέποντας την εικόνα που παρουσιάζει ο Παναθηναϊκός στα φετινά του φιλικά καταλαβαίνεις πως θα πάει όλη η σεζόν. Ακούγοντας, δε, την απόφαση της διοίκησης να πάει η ομάδα στο ΟΑΚΑ, αντιλαμβάνεσαι πως οι περσινές δυσκολίες δεν θα είναι τίποτα σε όλα όσα θα ζήσει η ομάδα φέτος. Ο Δώνης έχει μπροστά του έναν αληθινό Γολγοθά. Κι έχει να τον ανέβει με αν σωρό αμούστακα παιδιά, που θα χρειαστεί σε πολλές περιπτώσεις να βγάλουν το φίδι απ’ την τρύπα.

Η «βάση» του Παναθηναϊκού σαν ρόστερ δεν είναι κακή. Ή δεν είναι τόσο κακή όσο πιθανόν να πιστεύει ο περισσότερος κόσμος. Είναι όμως… ταλαιπωρημένη. Είναι παίκτες που ακόμα έχουν στο μυαλό τους το «άλλοθι». Το «εγώ δεν φταίω σε τίποτα» που κυριαρχούσε την περσινή σεζόν στα αποδυτήρια.

Αυτό προσπαθούν να αλλάξουν οι Νταμπίζας και Δώνης. Από την πρώτη μέρα. Από τη μέρα που παρουσιάστηκαν στους παίκτες στα αποδυτήρια, τους υποσχέθηκαν πως εκείνοι θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να είναι οι συνθήκες ιδανικές. Και ζήτησαν από εκείνους να δουλεύουν κανονικά. Χωρίς δικαιολογίες και άλλοθι.

Ωστόσο, ό,τι προσπαθεί να κερδίσει ο Παναθηναϊκός από τον επαγγελματισμό και τη γνώση του προπονητή του και του τεχνικού του διευθυντή, το… χάνει απ’ όλα τα υπόλοιπα. Από τις κόντρες του Αλαφούζου με τον Γιαννακόπουλο, που δεν επιτρέπουν στον σύλλογο να ηρεμήσει. Να «ζήσει» με τα δικά του προβλήματα.

Από τη μετακόμιση σε ένα γήπεδο που μόνο… έδρα δεν μπορεί να θεωρηθεί. Την τελευταία φορά που ο Παναθηναϊκός είχε σαν έδρα το ΟΑΚΑ, πέτυχε 5 νίκες σε 15 παιχνίδια. Την τελευταία φορά εκεί είχε 8.000 εισιτήρια κατά μέσο όρο. Το Ολυμπιακό Στάδιο είναι… πισωγύρισμα. Δεν είναι έδρα, δεν φοβίζει, δεν εμπνέει σεβασμό.

Η τελευταία χρονιά που ο Παναθηναϊκός αγωνίστηκε στο ΟΑΚΑ ήταν η χειρότερη της τελευταίας δεκαετίας, αν εξαιρέσουμε την περσινή. Και δυστυχώς τα τωρινά δεδομένα «δείχνουν» πως αυτή που έρχεται ίσως να την ξεπεράσει…

Headlines