Έγινε πολύς «ντόρος», όπως λέμε στη δημοσιογραφική αργκό, για το κείμενο του καθηγητή Νίκου Μαραντζίδη για το αν το μόνο ζήτημα σήμερα είναι να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία. Η συζήτηση αυτή είναι πολύ μεγάλη και ταυτόχρονα πολύ «περίεργη». Υπάρχει όμως κάτι που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια που θα έπρεπε ίσως να απασχολήσει όσους με ευκολία δίνουν απαντήσεις…

Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τη χώρα σήμερα δεν είναι μόνο ποιος πρέπει να φύγει και ποιος πρέπει να έρθει. Σε πρώτο επίπεδο, το μείζον ζήτημα είναι η ανεπανάληπτη πόλωση. Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση έχει επενδύσει σε αυτή και «τρέφεται» από τη σύγκρουση – όπερ σημαίνει ότι αυτό το παιχνίδι το γνωρίζει πολύ καλά.

Η πόλωση στο στρατηγικό επίπεδο, την οποία (ας μη γελιόμαστε) καλλιέργησε και ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει πλέον «ποτίσει» το «πολιτικό χώμα» σε τέτοιο βαθμό που οι «τακτικές συναινέσεις» ακόμη και σε ένα θέμα όπως το Μακεδονικό εμφανίζονται σήμερα ανέφικτες. Η πόλωση αυτοτροφοδοτείται, ανατροφοδοτείται και αλληλοτροφοδοτείται – η σειρά των ρημάτων δεν έχει την παραμικρή σημασία.

Ζούμε όμως στην εποχή της πόλωσης. Η εποχή της συναίνεσης, αν υπήρξε ποτέ σε ιδεατή μορφή, έχει πια τελειώσει. Και τούτο διότι τελείωσε η εποχή της ξενοιασιάς, της ευκολίας, της ήρεμης ευμάρειας. Η σημερινή εποχή είναι η «εποχή του άσπρου – μαύρου», του «μηδενικού αθροίσματος», των «winners and losers». Και όλα σε τούτη την εποχή μοιάζουν – και είναι – δύσκολα. Τα υπόλοιπα είναι αδιάφορα, όταν φυσικά δεν είναι γραφικά ή, ακόμη χειρότερα, επικίνδυνα…

Headlines