Ζώθηκαν όλοι τα γιαταγάνια ένθεν κακείθεν και σφάζονται για το μάθημα των Θρησκευτικών, στον απόηχο της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Καλή και άγια η συζήτηση για το πώς πρέπει να γίνεται το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία, αλλά δεν είναι το μείζον αυτό, χωρίς να υποτιμάται η σπουδαιότητα του θέματος και οι ευαισθησίες που υπάρχουν.

Άλλα είναι τα σημαντικά και τα αγνοούν πολλές πλευρές του πολιτικού συστήματος που έπρεπε στον πυρήνα της δημόσιας συζήτησης να φέρουν μείζονα θέματα που σχετίζονται με την εκπαίδευση στην εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης που αποτελεί άγνωστο θέμα για πολλούς, αλλά και για όσους σφάζονται για τα Θρησκευτικά.

Η πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ μόνο θλίψη προκαλεί για την ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος και στην έκθεσή του υπογραμμίζεται ότι η Ελλάδα έχει πάρα πολύ χαμηλές επιδόσεις σε σύγκριση με άλλα κράτη (με βάση τον δείκτη PIZA).

Θα ήταν ωφέλιμο και χρήσιμο να γινόταν πραγματικά μια ουσιαστική σύγκρουση για καλύτερη παιδεία, για καλύτερα σχολεία, για καλύτερο πρόγραμμα σπουδών -προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις της νέας εποχής- για καλοπληρωμένους εκπαιδευτικούς, κ.α.

Δυστυχώς όμως βλέπουμε μάχες χαρακωμάτων με καθαρά ιδεοληπτική προσέγγιση που πολλές φορές αφήνουν αδιάφορη τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας.

Ας συνέλθουν όλοι και ας εστιάζουν στα μείζονα και σημαντικά. Αλλιώς θα είναι αναχωρητές, κατά έναν θρησκευτικό όρο, της λογικής και της πραγματικότητας της εποχής.

in.gr