O Μανούσος Μανουσάκης απαντάει σε 11 ερωτήσεις στο BHMAgazino και όπως αναφέρει δεν πιστεύει ότι για ένα ανόητο σενάριο ευθύνεται ένας χαμηλός προϋπολογισμός

Είναι αλήθεια ότι ετοιμάζεστε να επιστρέψετε στην τηλεόραση; «Ναι. Κατέθεσα την πρότασή µου στη δηµόσια τηλεόραση και αναµένω απάντηση. Μου φαίνεται τραγικό ότι σχεδόν 10 χρόνια δεν έχει επενδύσει σε µια ελληνική σειρά. Δυστυχώς, οι εκάστοτε κυβερνώντες, χωρίς εξαιρέσεις, την ταυτίζουν µόνο µε την ειδησεογραφία, µε τα θυµωµένα talk shows. Δηµόσια τηλεόραση όµως σηµαίνει και ψυχαγωγία, και µια σειρά µυθοπλασίας έχει πολύπλοκες επιδράσεις: η ελληνική γλώσσα, η ελληνική άποψη, το συναίσθηµα, όλα αποτυπώνονται σε ένα σίριαλ».

Προτείνατε όμως τους «Ακύμαντους» (εκδ. Λιβάνη), ένα κυρίως πολιτικό μυθιστόρημα του Νίκου Σκορίνη, ο οποίος αποτελεί και ένα δυναμικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ..
. «Το «προξενιό» έγινε από τον εκδότη Ηλία Λιβάνη. Διάβασα το βιβλίο, µε ενδιέφερε, είχε ζωντανό υλικό για την Ελλάδα τού σήµερα, χωρίς πολιτικό-κοµµατικό πρόσηµο, γιατί τα τελευταία χρόνια στις σειρές βλέπουµε µια Ελλάδα-καρικατούρα. Πρόκειται για ένα πολιτικό, αστυνοµικό, ερωτικό µυθιστόρηµα που αφορά την καθηµερινότητά µας τα τελευταία χρόνια: από τους Ολυµπιακούς Αγώνες µέχρι το Καστελόριζο».

Το χαμηλό budget ή η έλλειψη δημιουργικότητας οδηγούν στη δημιουργία αδιάφορων σειρών τα τελευταία χρόνια; «Η οικονοµική κρίση είναι απότοκη της πολιτιστικής. Βιώσαµε τη διάλυση των κοινωνικών ιστών. Δεν φταίει ο χαµηλός προϋπολογισµός για ένα ανόητο σενάριο. Γιατί και «Oι τρεις Χάριτες» και «Oι Απαράδεκτοι» σε ένα στούντιο γυρίστηκαν, αλλά ήταν αριστουργήµατα».

Οι σειρές σας, που σημείωναν πάντοτε ρεκόρ τηλεθέασης, έθιγαν θέματα-ταμπού… «Ναι. Οταν γύριζα τη σειρά «Η αγάπη ήρθε από µακριά» για τον έρωτα ενός αλβανού µετανάστη και µιας Ελληνίδας, θυµάµαι την κουβέντα µιας φίλης που µε συγκινεί ακόµη: «Κατάλαβα ότι ο άνθρωπος που µου σκάβει τον κήπο έχει µάνα, γυναίκα, παιδιά, ερωµένη. Πριν νόµιζα ότι ήταν εργαλείο» µου είπε».

Αντιδράσεις συναντήσατε;
«Ναι, όταν όµως ξεκινούσε η προβολή των επεισοδίων όλα εξοµαλύνονταν. Και είχαµε να κάνουµε µε µειονότητες. Στους «Ψίθυρους καρδιάς» µε Ροµά, στο «Mη µου λες αντίο» µε µουσουλµάνους της Δυτικής Θράκης. Οι κοινότητες µάς αντιµετώπιζαν αρχικά µε δυσπιστία. Και δικαίως. Είχαν κακοπάθει οι άνθρωποι».

in.gr