Μία «βιομηχανία» ανθεί γύρω από τις εκδηλώσεις για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Από φέτος και για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, πλήθος επαγγελματιών σε Βέλγιο και Ολλανδία κάνουν χρυσές δουλειές με αφορμή τη συμπλήρωση ενός αιώνα από την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918).

Τοποθεσίες και πόλεις-ορόσημα του Μεγάλου Πόλεμου, όπως η Ιπρ, το Ζονεμπέκε και το Ντικσμούιντε θα φιλοξενήσουν τα επόμενα πέντε χρόνια εκδηλώσεις μνήμης για τους πεσόντες, με την προσέλευση κυρίως ξένων επισκεπτών να είναι ήδη μεγάλη και τους ξενοδόχους να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση.

Δίπλα στους ξενοδόχους, χρυσές δουλειές κάνουν και οι ιδιοκτήτες καταστημάτων με αναμνηστικά και σουβενίρ, οι οποίοι πλέον είναι ικανοί –ή διατεθειμένοι- να πουλήσουν, κυριολεκτικά, τα πάντα αν αυτά φέρουν επάνω τους τη χαρακτηριστική κόκκινη παπαρούνα, το σύμβολο των πεσόντων του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Κρασιά, μπύρες, μολυβιά, μέχρι κι αρκουδάκια με κόκκινη παπαρούνα πωλούνται πλέον σε όλα τα καταστήματα πολλών φλαμανδικών πόλεων.

Πολλοί έχουν αρχίσει να ενοχλούνται από την κατάσταση αυτή.

Αυτοί που πιστεύουν πως η εμπορική εκμετάλλευση δεν τιμά καθόλου την μνήμη των νεκρών, τα κόκαλα των οποίων θα… στριφογυρνάνε στον τάφο τους, αν γνώριζαν πως χιλιάδες κόσμου ωφελούνται οικονομικά από την, προ δεκαετιών, θυσία τους στα πεδία των μαχών της Ολλανδίας και του Βελγίου.

«Οι άνθρωποι χρειάζονται ξενοδοχεία αλλά και αναμνηστικά σουβενίρ, αρκεί φυσικά να μην εκμεταλλευόμαστε τη μνήμη των πεσόντων», λέει ο Στιβ Ντάγκλας, βρετανός ιδιοκτήτης καταστήματος στην πόλη Ιπρ, εκεί που στις 22 Απριλίου του 1915 γερμανικά αεροπλάνα βομβάρδισαν για πρώτη φορά στην Ιστορία με χημικά αέρια χλωρίου τα αγγλικά, καναδικά και γαλλικά στρατεύματα των Συμμαχικών Δυνάμεων.

Άλλοι συνάδελφοι του, ωστόσο, είναι πιο ρεαλιστές: «Έχουμε κάθε δικαίωμα να βγάλουμε τα προς το ζην. Το παρελθόν ρίχνει βαριά τη σκιά του και τα ονόματα των νεκρών θα ζουν για πάντα», λέει η Νίκι Βλόερεν, επίσης ιδιοκτήτρια καταστήματος με σουβενίρ στην Ιπρ, το κέντρο της οποίας έχει γεμίσει με τουρίστες που φορούν αναμνηστικά μπλουζάκια που αναγράφουν «Είμαι Απομεινάρι της Μάχης».

Κάποιοι άλλοι δείχνουν περισσότερο σεβασμό στη μνήμη των νεκρών: Η τοπική μπίρα Πάσεντελε αναγράφει στην ετικέτα της «παρακαλούμε, ανοίγοντας το μπουκάλι, να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή για τους πεσόντες του πόλεμου».

«Οι κρατήσεις για τα γύρω ξενοδοχεία έχουν αυξηθεί τουλάχιστον 30%. Έχουν γίνει κρατήσεις ακόμη και για το 2015!» λέει ο Πέτερ Σλόσε, διευθυντής του τοπικού οργανισμού τουρισμού στην Ιπρ, προσθέτοντας πως «ευτυχώς υπάρχουν ακόμη καταλύματα εκτός της πόλης όπου μπορούν να διαμείνουν οι επισκέπτες».

«Το άνοιγμα μιας μεγάλης επιχείρησης εμπεριέχει πάντα ένα μεγάλο ρίσκο, αλλά σκεφθήκαμε πως η Ιπρ θα είναι για εμάς η κατάλληλη ευκαιρία, λόγω της τετραετίας 2014-2018» σημειώνει η Καρίν Ντεκλέρκ που μαζί με τον σύζυγό της, Στεφάν, αποφάσισαν να επενδύσουν στην ανέγερση ενός πολυτελούς ξενοδοχείου κόστους 800.000 ευρώ στην Ιπρ.

Δεν είναι μόνο η Ιπρ που «αναστηλώνεται» για τα εκατόχρονα: το Ζονεμπέκε, εκεί όπου το 1917 έγινε η περίφημη μάχη του Πασεντέλε, διαθέτει μια νέα πτέρυγα στο Πολεμικό Μουσείο Μνήμης, ενώ και η πόλη Ντικσμούιντε ανακαίνισε το Μουσείο Ισερ.

Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Τσάβαλος

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ