Οταν η λιτότητα των ερμηνειών συναντά την ουσία του έργου και η μουσική αγγίζει το συναίσθημα του κοινού, η παράσταση έχει πετύχει στο στόχο της!
Η «συμπαντική αρμονία» ενός μεγάλου δημιουργού

Απολύτως επιτυχημένη χαρακτηρίζεται μια παράσταση, όταν η λιτότητα των ερμηνειών συναντά την ουσία του έργου και η μουσική έχει την ικανότητα να αγγίξει το συναίσθημα του κοινού που την παρακολουθεί.

Ο Μίκης Θεοδωράκης -κατά κόσμον Άρης Λεμπεσόπουλος– έτσι όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί ποτέ έως τώρα, ξετύλιξε τη ζωή του μπροστά σε ένα κατάμεστο Badminton, προκαλώντας μόνο θαυμασμό και σεβασμό παράλληλα, προς το πρόσωπο του μεγάλου συνθέτη.


Η εξαιρετική μουσική του Μίκη, παιγμένη άψογα από τους μουσικούς, γέμισε συγκίνηση αλλά και ξεσήκωσε τους θεατές, που δεν σταμάτησαν λεπτό να συμμετέχουν σε όλα τα τραγούδια που ακούστηκαν στην παράσταση. Παράσταση η οποία είχε ως καμβά τη ζωή του σημαντικού αυτού ανθρώπου, με απέριττες εικαστικές παρεμβάσεις και πολλή μουσική, κι όλα αυτά μέσα από σημαντικούς σταθμούς της προσωπικής ζωής του, αναφορικά με πολιτικά γεγονότα που διαδραματίζονταν παράλληλα.
Τραγούδια, μουσικές, μελοποιημένα ποιήματα του Ρίτσου, του Σεφέρη, του Ελύτη, του αδελφού του, Γιάννη Θεοδωράκη, πλαισίωσαν και ερμήνευσαν με τον καλύτερο τρόπο οι ερμηνευτές Κ. Μακεδόνας, Κ. Θωμαΐδης, Γ. Νέγκα, Α. Λινάρδου, ενώ ο Γρηγόρης Βαλτινός, ως πατέρας του, έδωσε για μια φορά ακόμα την ψυχή του με μια λιτή ερμηνεία, που δεν ξεπερνούσε τις απαιτήσεις του συγκεκριμένου ρόλου, ακριβώς όπως χρειαζόταν.

Δύο σημαντικές γυναίκες στη ζωή του Θεοδωράκη, η μητέρα του, αρχικά, την οποία υποδύθηκε η Φιλαρέτη Κομνηνού και αργότερα η αγαπημένη του Μυρτώ, ρόλος που ανέδειξε πολύ καλά η Ελισάβετ Μουτάφη, δίνουν το στίγμα της γυναικείας και χαρακτηριστικής παρουσίας στη διαχρονική πορεία του.

Ο Θεοδωράκης δεν είναι μόνο μουσική και αγώνας, καθώς έχοντας βιώσει την πιο σκληρή πλευρά της νεότερης Ιστορίας της Ελλάδας, δεν έπαψε ποτέ να ονειρεύεται και να δείχνει την ευγνωμοσύνη του σε όσους τον βοήθησαν.
Από την παράσταση δεν έλειψε η αναφορά σε πολλούς πνευματικούς ανθρώπους της σύγχρονης Ελλάδας με τους οποίους συνεργάστηκε και κυρίως η συγκινητική αναφορά στον άλλο μεγάλο συνθέτη μας, τον Μάνο Χατζιδάκι, στον οποίο αφιέρωσε ένα μεγάλο κομμάτι της παράστασης, παίζοντας τραγούδια του βγαλμένα μέσα από θεατρικά έργα.

Συγχαρητήρια στον σκηνοθέτη Θέμη Μουμουλίδη για την ιδέα, το σενάριο και την (χωρίς φωνές, φανφάρες και υπερβολές) απέριττη αλλά μεστή σκηνοθεσία της παράστασης

Με αυτή την παράσταση/ζωή του Μίκη Θεοδωράκη ένα είναι σίγουρο, πως θα συγκινηθεί και θα μαγευθεί ολόκληρη η «Όμορφη Πόλη».

ΕΓραψα ότι είδα!

Περισσότερα μουσικά θέματα ΕΔΩ


Κάντε Like στη σελίδα της Ψυχαγωγίας στο Facebook