Σε κάθισμα του προαστιακού διάβασα τις προάλλες το παρακάτω:
γ… τους ελεχτές τα οικουγενιακά τους και τα πεδιά τους.
Ακόμη και η βρισιά που φαντάζομαι πως ο συγγραφές χρησιμοποιεί συχνά ήταν λάθος (τελείωνε σε ο αντί για ω).
Η νεολαία μας βγαίνει από τα σχολεία αγράμματη και φυσικά οργισμένη γιατί οι κοινωνία τής έχει όλες τις πόρτες κλειστές. Σίγουρα λοιπόν θα εξεγερθεί και φοβάμαι πως θα χυθεί αίμα. Η επανάσταση όμως είναι κάτι άλλο.
Η επανάσταση αλλάζει την κοινωνία και άνθρωποι που δεν ξέρουν να μιλάνε, δεν ξέρουν και να σκέπτονται. Είναι λοιπόν ανίκανοι να αλλάξουν οτιδήποτε προς το καλύτερο.
Μα δεν είναι όλοι οι νέοι έτσι, θα μου πείτε. Ακόμη και στο χειρότερο εκπαιδευτικό σύστημα κάποιοι θα επιβιώσουν, αποφοιτώντας με γνώση και ικανότητες.
Πολύ σωστά. Δυστυχώς όμως οι ικανοί, εργατικοί και συνεπείς νέοι μας κατά πάσα πιθανότητα θα μεταναστεύσουν στο εξωτερικό αντί να κάτσουν μέσα στη σαπίλα της ελληνικής κοινωνίας να παριστάνουν το Δον Κιχώτη.
Τις επαναστάσεις τις κάνουν τα νέα και δυναμικά στοιχεία κάθε κοινωνίας. Η Αρχαία Αθήνα συμμετείχε ελάχιστα στο μεγάλο κύμα του ελληνικού αποικισμού τον 7ο αιώνα π.Χ. Όλοι, ικανοί και ανίκανοι, μαχητικοί και απαθείς έμειναν στην ίδια πόλη, έβρασαν στο ζουμί τους όπως ανέφερε πολύ επιτυχημένα κάποιος ιστορικός και προχώρησαν στις μεταρρυθμίσεις που έχτισαν την Αθήνα των Περσικών πολέμων και του Χρυσού Αιώνα.