Με μια μακροσκελή και συγκινητική ανάρτηση ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία Σωκράτης Φάμελλος αποχαιρέτησε τον Άγγελο Μανταδάκη, ιστορικό στέλεχος της Ανανεωτικής Αριστεράς, που έφυγε από τη ζωή το βράδυ της Κυριακής 27 Ιουλίου.

«Αγωνιστής, δεμένος με τους ανθρώπους και τις γειτονιές, με ήθος, ευαισθησία και αυθεντικότητα. Ευγενικός, ζεστός και δοτικός, έκανε τα πάντα με πάθος και συναίσθημα», υπογράμμισε ο κ. Φάμελλος για τον «Άγγελο του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ», όπως τον ανέφερε.

Τόνισε επίσης πως «τον είδα και τον είδαμε τελευταία φορά στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιάννη Μπαλάφα τον Μάρτιο. Ήταν εκεί όχι μόνο για τα 10 χρόνια από την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ που περιγράφει το βιβλίο, αλλά και για την επόμενη ημέρα. Ήθελε να μιλήσουμε, ζήτησε να βρεθούμε, να έρθει στα γραφεία, μου το εκμυστηρεύθηκε. Προσπαθήσαμε να το οργανώσουμε, αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέραμε. Το σώμα του τον είχε πλέον προδώσει».

Όσα ανέφερε ο Σωκράτης Φάμελλος:

«Με βαθιά θλίψη, συγκίνηση, αλλά και σεβασμό και αγάπη, αποχαιρετήσαμε χθες τον σύντροφο, τον φίλο, τον αγωνιστή της Αριστεράς, Άγγελο Μανταδάκη.

Τον Άγγελο του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ.

Τον Άγγελό μας.

Ο Άγγελος ήταν μία σπάνια προσωπικότητα. Ενσάρκωνε μια ξεχωριστή εκδοχή του ενεργού πολίτη και του αεικίνητου, συνεπούς πολιτικού στελέχους.

Του ανθρώπου που είναι ταγμένος στην πολιτική και κοινωνική υπόθεση.

Ήταν η χαρακτηριστική περίπτωση αριστερού διανοούμενου και ταυτόχρονα λαϊκού ανθρώπου. Ήρεμου και αεικίνητου, με έμφυτη και ειλικρινή αγάπη για το κόμμα μας.

Έβαζε πάντα το «εμείς» μπροστά από το «εγώ».

Αγωνιστής, δεμένος με τους ανθρώπους και τις γειτονιές, με ήθος, ευαισθησία και αυθεντικότητα. Ευγενικός, ζεστός και δοτικός, έκανε τα πάντα με πάθος και συναίσθημα.

Από νεαρή ηλικία οργανώθηκε στο ΚΚΕ και από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 ιδρυτικό μέλος στον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου και στη συνέχεια στον ΣΥΡΙΖΑ και στον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία.

Υπήρξε κορυφαίο οργανωτικό και πολιτικό στέλεχος. Υπηρέτησε το κόμμα μας με μαχητικότητα και ανιδιοτέλεια.

Έδωσε τα πάντα και δεν διεκδίκησε ποτέ τίποτα. Ήταν ο ορισμός του ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς.

Χαμογελαστός, έδειχνε το πολιτικό του εκτόπισμα και μέσα από αυτά που έλεγε, αλλά κυρίως με αυτά που δεν έλεγε όταν σιωπούσε και απλά χαμογελούσε. Όχι με ένταση και επιθετικότητα, αλλά με ήπια ισχύ που τη μετέδιδε.

Ο Άγγελος για χρόνια υπήρξε στέλεχος της Οργάνωσης της A’ Αθήνας και Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής της Α’ Αθήνας.

Πάντα παρών, στα κινήματα, στις οργανώσεις, στις πιο απομακρυσμένες περιοχές της χώρας, με ισχυρή παρουσία στα δύσκολα χρόνια, στους άνυδρους καιρούς.

Έδινε τη μάχη των ωραίων ιδεών και των μεγάλων αξιών και στην πολιτική αλλά και μέσα από το καθημερινό του παράδειγμα.

Σε όλες τις δύσκολες στιγμές ήταν εκεί. Σαφής, αποφασιστικός, με ευθυκρισία. Και ταυτόχρονα πάντα συλλογικός και συντροφικός.

Ο Άγγελος ήταν παρών σε όλα τα μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα της εποχής του.

Είχε το σπάνιο χάρισμα να διακρίνει τη μεγάλη εικόνα αλλά και την ευκολία να εστιάζει στη μικρή, καθοριστική λεπτομέρεια.

Είχε το βλέμμα στραμμένο στο κοινωνικό πεδίο, έξω από τα γραφεία, αλλά ταυτόχρονα αφιέρωνε άπειρες ώρες και σε αυτά.

Οραματιζόταν και πάλευε για ένα κόμμα που η καρδιά του χτυπά μέσα στην κοινωνία, στις διεκδικήσεις και τις αγωνίες της. Ήταν πολιτικά τολμηρός και πάντα πρωτοπόρος.

Ο Άγγελος ήταν και παρέμεινε παιδί του Μεταξουργείου. Περπατούσε την Αθήνα, ζούσε την Αθήνα, μιλούσε για την πόλη όπως λίγοι.

Έγραφε για την Αθήνα. Η στήλη του στην Αυγή, «Περπατώντας στην πόλη», μας χάρισε όχι μόνο περιγραφές αλλά και μνήμη, συναίσθημα, σκέψη.

Έγραφε για την Αθήνα, αλλά στην πραγματικότητα έγραφε για τον άνθρωπο. Για τη μνήμη, για τη ζωή που δίνει νόημα στον δημόσιο χώρο.

Αντιμετώπισε τη χρόνια ασθένειά του με θάρρος και εσωτερική δύναμη. Σε όλη αυτή τη διαδρομή με τη θέληση και το πνεύμα του νίκησε πολλές φορές τη φθορά και μας έδινε πάντα το παράδειγμα σε όλους μας.

Δεν λύγιζε ποτέ.

Όσο μεγαλύτερη ήταν η κόπωση και η κάμψη, τόσο πιο αποφασιστικός γινόταν .

Τον είδα και τον είδαμε τελευταία φορά στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιάννη Μπαλάφα τον Μάρτιο.

Ήταν εκεί όχι μόνο για τα 10 χρόνια από την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ που περιγράφει το βιβλίο, αλλά και για την επόμενη ημέρα.

Ήθελε να μιλήσουμε, ζήτησε να βρεθούμε, να έρθει στα γραφεία, μου το εκμυστηρεύθηκε.

Προσπαθήσαμε να το οργανώσουμε, αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέραμε. Το σώμα του τον είχε πλέον προδώσει.

Η φωνή του στο τελευταίο τηλέφωνό μας αδύναμη αλλά καθαρή, φανέρωνε τον αγώνα του, αλλά και τη βαθιά του επιθυμία να συνεχίσει να είναι παρών.

Ο Άγγελος θα είναι όμως πάντα παρών στις καρδιές μας και στο μυαλό μας.

Πλέον έχει πάει στη μεγάλη παρέα, να συναντήσει τον Μίμη και τους άλλους μεγάλους συντρόφους μας, που μας κοιτάζουν από ψηλά.

Άγγελε, συνεχίζουμε. Στους δρόμους που περπατήσαμε μαζί, αλλά και σ’ αυτούς που εσύ πρώτος μας έδειξες.

Σου χρωστάμε πολλά.

Καλό ταξίδι, σύντροφε».

Ειδήσεις Σήμερα: