Η Γιώτα Νέγκα είναι από τις ερμηνεύτριες που δεν χορταίνεις ποτέ να βλέπεις στη σκηνή.

Όσο και απολαυστική να είναι η φωνή της στους δίσκους η προσωπικότητά της είναι τόσο δυνατή που γεμίζει κάθε χώρο που επιλέγει για να τραγουδήσει.

Κάθε εμφάνιση μια μουσική παράσταση, κάθε φορά μια κατάθεση ψυχής.

Και αν όλα αυτά ήταν φανερά από τις πρώτες της μεγάλες παραστάσεις στην Αθήνα, οι ζωντανές εμφανίσεις της αυτές τις μέρες στο Άλσος το επιβεβαιώνουν με τον καλύτερο τρόπο.

Η επιλογή του χώρου αυτή τη φορά ήταν σαν να ταίριαξε γάντι σε αυτό που ήθελε η Νέγκα να παρουσιάσει.

Ένας χώρος χωρίς γωνίες, όπως αστειεύτηκε η ίδια, αλλά με πολύ ζεστασιά και αυτά τα υπέροχα παράθυρα πίσω από τη σκηνή και το μπαλκόνι να μας φέρνουν μνήμες αθηναϊκής αυλής.

Η Γιώτα Νέγκα βρίσκεται στην καλύτερη φάση της. Επέλεξε η ίδια ένα πρόγραμμα όπως ακριβώς θα το ήθελε. Με τραγούδια δικά της αλλά και άλλα που αγαπάει πολύ.

Και παρόλο που αυτή η συνθήκη πολλές φορές επικοινωνείται αλλά δεν τηρείται η Νέγκα τόλμησε και το έκανε. Στο δεύτερο μέρος δεν είπε σχεδόν κανένα δικό της τραγούδι αλλά μας μετέφερε σε μια άλλη εποχή που οι ερμηνευτές τραγουδούσαν από την ψυχή τους.

Ότι και να έβαλε στο πρόγραμμά της το έκανε δικό της με φανταστικές διασκευές από δεξιοτέχνες μουσικούς που κεντούσαν επί σκηνής.

Με ιδιαίτερα ξεχωριστή στιγμή το «Εγώ με τις ιδέες μου» της Σωτηρίας Λεονάρδου αλλά και το «Όνειρο απατηλό» η Νέγκα θριάμβευσε σε μια πολύ απαιτητική παράσταση.

Με πολύ δύσκολες εναλλαγές διάθεσης αλλά και ρεπερτορίου, με τραγούδια που απαιτούσαν πολύ καλές φωνητικές ικανότητες αλλά κυρίως με κομμάτια που έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος να συνδεθούν.

Και αυτός τρόπος είναι μόνο το συναίσθημα της ερμηνεύτριας που περνούσε στο κοινό και κατάφερε να το κάνει μια παρέα.

Η Γιώτα Νέγκα στο Άλσος φέτος κάνει ακριβώς αυτό που γουστάρει η ψυχή της. Και ευτυχώς και η δική μας

Headlines