Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ από τα πολιτικά σαλόνια στα οποία έχτιζε τα προηγούμενα χρόνια το πολιτικό του μέλλον, βρέθηκε μέσα σε λίγες ημέρες στο περιθώριο.

Από το υπουργείο Άμυνας, τις στρατιές συμβούλων και τις πτήσεις με τα ελικόπτερα, ο Πάνος Καμμένος προσπαθεί να συνηθίσει  τα έδρανα της αντιπολίτευσης. Εκεί  δίνει καθημερινά δωρεάν «θεατρικές παραστάσεις» έχοντας ως κομπάρσο το «πρωτοπαλίκαρό»  του Αριστειδη Φωκά.

Η κακή του μοίρα, όμως, όπως θα έλεγε ο ίδιος ως άλλος Ξανθόπουλος, τον έχει φέρει σε αδιέξοδο. Αφού κατήγγειλε συνωμοσίες και σκοτεινά σχέδια από το πρώην συνεταιράκι του, έμεινε χωρίς κοινοβουλευτική ομάδα. Μαζί με την Κ.Ο. όμως έχασε και τα προνόμια του ως πρόεδρος κόμματος.

Μεταξύ αυτών να μιλάει ως επικεφαλής Κ.Ο. στη Βουλή και έτσι να στερήσει σε όλους εμάς αυτούς τους «πύρινους»  λόγους, πασπαλισμένους με fake πατριωτισμό και αρκετό μελόδραμα.

Παίρνοντας έμπνευση από τον βουλευτή με τη… γκαζόζα ο οποίος -όχι στο πολύ μακρινό παρελθόν φώναζε εν χορώ υβριστικά συνθήματα για τη Βουλή μαζί με οπαδούς συγκεκριμένης ομάδας- θα επιχειρήσει εφεξής, όπως έχει πει ο ίδιος, να φτιάξει ένα πατριωτικό μέτωπο που θα κινείται δεξιότερα της ΝΔ.

Μέσα σε αυτό φαίνεται πως δε θα διστάσει να συμπεριλάβει και άτομα προερχόμενα από ακραίους πολιτικούς χώρους. Είχε προϊδεάσει ο ίδιος άλλωστε γι’ αυτό λίγες ημέρες πριν «πεθάνει» η ΚΟ αφήνοντας παράθυρο συνεργασίας με τον ανεξάρτητο βουλευτή προερχόμενο από την ΧΑ Δημήτρη Κουτσούκη.

Ποιους θα χωρέσει σε αυτό το δεξιό μέτωπο μάλλον λίγη σημασία έχει καθώς φαίνεται πως το όνειρό του να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές και να είναι ρυθμιστής πολιτικών εξελίξεων έχει βουλιάξει προ πολλού στις Πρέσπες.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Πάνος Καμμένος με τις επιλογές του, τις συνεχείς κυβιστήσεις όσο ήταν στην κυβέρνηση και τα όψιμα ψευτονταηλίκια κατά του Μαξίμου λόγω του «Μακεδονικού» έχει χάσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας.

Βλέποντας την τελευταία μάχη στη Βουλή μεταξύ Καμμένου – Τσίπρα όπου οι δύο πολιτικοί αρχηγοί επιστράτευσαν ακόμη και ποιήματα για να καταγγείλουν αντιπάλους, όταν παρακολουθείς επιχείρηση ωμής θεσμικής εκτροπής με κινήσεις που ευτελίζουν το κοινοβούλιο, όταν παρακολουθείς βήμα-βήμα  τη μετάλλαξη πολιτικών οι οποίοι βγάζουν… χολή για όσους… έσταζαν μέλι πριν από λίγες ημέρες σου έρχεται θλίψη.

Πώς φτάσαμε εδώ; Δύσκολο να απαντηθεί.  Μπορούμε όμως να θυμηθούμε – μιας και η ποίηση επιστρατεύεται στα δύσκολα ακόμη και από τους πολιτικούς αρχηγούς – τους δύο τελευταίους στίχους από το ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ « Το πιο παράδοξο απ’ όλα τα πλάσματα» το οποίο έκλεινε ως εξής: « Τάχα θα πω πως είναι από δικό σου φταίξιμο; – Όχι, όμως και συ, αδερφέ μου, φταις καμπόσο».

Headlines