Στο τεύχος της που κυκλοφόρησε χθες, 3 Ιανουαρίου, η London Review of Books δημοσιεύει ανταποκρίσεις από πολλές χώρες της ΕΕ σχετικά με το πώς βλέπουν το Brexit οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. Η ανταπόκριση του δημοσιογράφου Αλεξάντερ Κλάπ από την Αθήνα είναι ένας κόλαφος για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

«Πριν από δύο χρόνια, ο Ντέιβιντ Κάμερον υπέβαλε την παραίτησή του σεβόμενος το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που είχε αφρόνως προκηρύξει. Επί τρία χρόνια, ο Αλέξης Τσίπρας παραμένει στην εξουσία στην Αθήνα παραβιάζοντας το αποτέλεσμα του δικού του δημοψηφίσματος. Ο πάλαι ποτέ «αντάρτης» της Ευρωζώνης έχει γίνει πλέον ο πιο αποτελεσματικός εφαρμοστής πολιτικών λιτότητας.

Το χάος με το Brexit του έδωσε την ευκαιρία να προβάλει την «εμπειρία» του και την «προοπτική» του.«Κάποιοι από τους συντρόφους μας θεωρούσαν ότι το Grexit ήταν μια επαναστατική επιλογή», είπε στην κεντρική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ τον Δεκέμβριο. «Αλλά κοιτάξτε τη Βρετανία τώρα!», γράφει ο Κλαπ.

Ο δημοσιογράφος σημειώνει ότι οι Ελληνες δεν ενδιαφέρονται και πολύ για το Brexit και παρομοιάζει την Ελλάδα με έναν ασθενή ο οποίος υποβάλλεται σε ακρωτηριασμό με αλυσοπρίονο, ενώ είναι αναγκασμένος να ακούει στο διπλανό κρεβάτι έναν άλλον ασθενή να παραπονιέται ότι τον πονάει ο αστράγαλός του και να βρίζει τις νοσοκόμες.

«Η προσοχή των Ελλήνων είναι στραμμένη στις επόμενες εκλογές», αναφέρει ο Κλαπ και προβλέπει ότι ο Τσίπρας θα τις χάσει.

Η αλήθεια είναι ότι τόσο στο εξωτερικό, όσο και στο εσωτερικό ο Α. Τσίπρας έχει χάσει εντελώς οποιαδήποτε αξιοπιστία.

Η κάποτε «επαναστατική» του αύρα έχει μεταλλαχθεί σε ένα κακόγουστο αστείο και αποτελεί στόχο ειρωνείας από δεξιά και αριστερά.

Τα ηθικά πλεονεκτήματα έχουν αποδειχθεί μπαρούφες ολκής, ενώ οι πολιτικές που εφαρμόζει βυθίζουν τη χώρα όλο και πιο πολύ στο τέλμα της αέναης κρίσης.

Με κάθε του δήλωση, κάθε του δημόσια εμφάνιση ο Τσίπρας συρρικνώνεται όλο και πολύ, σαν πρωταγωνιστής σε μια μακάβρια ταινία επιστημονικής αφασίας.

Χωρίς σοβαρότητα, χωρίς έλεγχο υπνοβατεί προς την επόμενη εκλογική αναμέτρηση, έχοντας καταφέρει να σβήσει οριστικά την ελπίδα ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια εναλλακτική στον απάνθρωπο νεοφιλελευθερισμό και στην αδυσώπητη λιτότητα.