Το φως στη γωνία του δρόμου, έξω από το σπίτι του, παρέμενε σβηστό για έβδομη μέρα. Το βράδυ φοβόσουν να περάσεις από το σημείο. Αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέμα. Τηλεφώνησε στο δήμο Αθηναίων. Εξήγησε πως έχει η κατάσταση σε μία ευγενέστατη κοπέλα και εκείνη τον διαβεβαίωσε: «Καταχωρώ το αίτημά σας στα επείγοντα, λογικά ως αύριο το θέμα θα έχει λυθεί».

Πέρασε μια εβδομάδα και το θέμα παρέμενε άλυτο. Τηλεφώνησε πάλι, για να μιλήσει με άλλη ευγενέστατη κοπέλα: «Βλέπω πως η συνάδελφος το είχε καταχωρήσει στα επείγοντα», του είπε, «είναι πραγματικά περίεργο που δεν έστειλαν συνεργείο. Το καταχωρώ κι εγώ στα επείγοντα, μην ανησυχείτε, θα γίνει ό,τι πρέπει». Δεν έγινε.

Έπειτα από επτά ημέρες τηλεφώνησε για τρίτη φορά στο δήμο. Εξήγησε από την αρχή σε μια ακόμα κοπέλα (ευγενέστατη και πάλι) το πρόβλημα. «Θα το καταχωρήσω στα επείγοντα» του είπε, για να βρεθεί μπροστά στις δύο προηγούμενες καταχωρήσεις των συναδέλφων της: « Τι να σας πω τώρα… Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν ασχολούνται. Ξαναστέλνω το αίτημα».

Διαλέξτε το σωστό: α) Την άλλη μέρα το πρωί το συνεργείο του δήμου άλλαξε τη λάμπα, β) Του τηλεφώνησαν και του είπαν πως δεν τον έχουν ξεχάσει αλλά έχουν έλλειψη σε λαμπτήρες, τον πρώτο που θα βρουν θα τον τοποθετήσουν στη γειτονιά του, γ) Το φως παραμένει σβηστό για τέταρτη εβδομάδα. Όσοι επιλέξατε το γάμα, κερδίσατε. Την ώρα που, σύμφωνα με τα λόγια του δημάρχου Γιώργου Καμίνη «η Αθήνα στέλνει με την επίσημη φωταγώγηση ένα μήνυμα γιορτής, αλληλεγγύης κι αισιοδοξίας», υπάρχει και μια Αθήνα καταδικασμένη να γιορτάσει στα σκοτάδια. Παρεμπιπτόντως, χθες έγινε το τέταρτο (μέσα σε ένα μήνα) τηλεφώνημα στο δήμο. Και αυτό καταχωρήθηκε στα επείγοντα.