Τα όσα συμβαίνουν ανά την Ευρώπη ούτως ή άλλως προμηνύουν μία πολιτική αναταραχή χωρίς ξεκάθαρη και ορατή έκβαση.

Η Γερμανία αναζητεί διάδοχο της Μέρκελ και φαίνεται ότι τα πράγματα διολισθαίνουν σε πρωτόγνωρες πρακτικές και αποκαλύψεις για μηχανορραφίες και συνωμοσίες.

Στην Ιταλία ο Σαλβίνι μοιάζει να αναζητεί τρόπους να επιβάλει την πολιτική του ηγεμονία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την επικράτηση των λαϊκιστικών δυνάμεων και νοοτροπιών.

Στην Ισπανία ανεβαίνουν οι Φρανκιστές.

Και στην Γαλλία ο Μακρόν δέχεται πιέσεις από το κίνημα των κίτρινων γιλέκων.

Η περίπτωση Μακρόν ωστόσο, είναι ενδεικτική για τον χαρακτήρα και τις δυνατότητες των πολιτικών που αναδείχθηκαν κατά την περίοδο της ευρωπαϊκής κρίσης.

Ο Γάλλος πρόεδρος είχε εκλεγεί όχι ως αντισυστημικός, αλλά πάντως ως πρόσωπο εκτός του παραδοσιακού πολιτικού συστήματος.

Εχει δώσει κάποια δείγματα πολιτικής συμπεριφοράς εκτός συρμού, αλλά φαίνεται ότι δεν είναι σε θέση να επιβάλλει όλα αυτά για τα οποία εμφανιζόταν αποφασισμένος.

Και τις τελευταίες ημέρες αναγκάστηκε σε μία άτακτη υποχώρηση, η οποία αφενός συνιστά πολιτική ήττα και αφετέρου τον αφήνει εκτεθειμένο και για έναν ακόμη λόγο. Όχι τόσο προφανή.

Μόλις πριν από μερικούς μήνες, ο κ. Μακρόν είχε παρουσιάσει ένα προφίλ αυστηρό και θεσμικό, όταν είχε επιπλήξει έναν έφηβο, επειδή είχε ξεφύγει από το πλαίσιο και τον είχε αποκαλέσει «Μανού». Σχεδόν εν εξάλλω, είχε μαλώσει τον νεαρό και είχε αξιώσει να τον φωνάζουν «κ. Πρόεδρε». Σωστά.

Πλην όμως, όταν εμφανίζεται κάποιος τόσο αποφασισμένος να τηρήσει κανόνες και να επιβάλει τρόπους ορθής συμπεριφοράς, πρέπει να το κάνει σε όλο το φάσμα της δραστηριότητάς του. Ειδικώς εκεί όπου υπάρχουν επιπτώσεις για το σύνολο.

Ο Πρόεδρος που (ορθώς) δεν ανέχεται την οικειότητα και την θρασύτητα, δεν θα έπρεπε και να ανέχεται τις παρεκτροπές που είδαμε στο Παρίσι το προηγούμενο Σαββατοκύριακο.

Το πρόβλημα δεν ήταν οι διαδηλώσεις στην γαλλική πρωτεύουσα. Τέτοιες γίνονταν, γίνονται και θα γίνονται στην Γαλλία. Όμως οι βανδαλισμοί στην Αψίδα του Θριάμβου, όσο και αν εκθέτουν όσους τους διέπραξαν, αφήνουν εκτεθειμένο και τον ίδιο τον Πρόεδρο.

Η ανοχή στους βανδαλισμούς των διαδηλωτών, από την στιγμή που δεν ανέχεται απρεπείς συμπεριφορές σε προσωπικό επίπεδο, φανερώνουν μία ασύμμετρη συμπεριφορά και μία κατ’ επιλογήν επίδειξη αυστηρότητας.

Εν τέλει, πρόκειται για επιλογές χωρίς αποτέλεσμα και ανεπαρκείς ως προς την προσπάθεια επιβολής προτύπων.

Σε συμβολικό επίπεδο ο πρόεδρος Μακρόν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να μαλώσει έναν πιτσιρικά για απρεπή συμπεριφορά και έχει αφήσει κάποιους άλλους, ενδεχομένως συνομηλίκους του, να τα κάνουν λαμπόγυαλο στο κέντρο του Παρισιού.

Οφείλει να αποδείξει ότι μπορεί να καταφέρει κάτι παραπάνω από αυτό.

Headlines