Αν ζούσαμε σε κάποια άλλη πρωτεύουσα της Ευρώπης και ακούγαμε πως θα γίνουν έργα βελτίωσης σε έναν ιστορικό κήπο της πόλης, θα χαιρόμασταν. ΄Η έστω δεν θα ανησυχούσαμε. Εδώ, με το που ακούσαμε πως πρόκειται να γίνουν εργασίες για την αναβάθμιση – ανάπλασή του Εθνικού Κήπου από τον δήμο Αθηναίων, ο οποίος έχει και την ευθύνη του από το 2004, οι περισσότεροι τρομάξαμε. Και κάτι χειρότερο. Αρχίσαμε να προβλέπουμε το τέλος του ανεκτίμητου αυτού για το κέντρο της Αθήνας πνεύμονα πρασίνου.

Πριν καλά καλά να ξεκινήσουν οι εργασίες τον είδαμε κατεστραμμένο σαν το Πεδίον του Αρεως, η υποβάθμιση του οποίου ξεκίνησε με την ανάπλασή του. ΄Η, σαν μία από τις δεκάδες πλατείες της Αθήνας (Ομόνοια, Κολωνάκι κλπ.), που άρχισαν να τις αναπλάθουν και τις αποτέλειωσαν.

Δεν είναι θέμα ομαδικού πεσιμισμού. Η εμπειρία μας, η καθημερινότητά μας σε αυτή τη δύσκολη και ταλαιπωρημένη πόλη, μας έχουν κάνει έτσι δύσπιστους. Επειδή οι περισσότερες από τις υποσχέσεις που μας έδωσαν, πάνω και σε θέματα που αφορούσαν την Αθήνα, κατέληξαν σε φιάσκο.

Εν προκειμένω ο δήμος διαβεβαιώνει πως όλα θα γίνουν όπως πρέπει, καθώς το έργο προετοιμάζεται με μεγάλη προσοχή και σοβαρότητα, με τη συμβολή ειδικών επιστημόνων, και πως στην πραγματικότητα είναι ένα απαραίτητο έργο συντήρησης του ασυντήρητου εδώ και δεκαετίες χώρου. Μακάρι να γίνουν τα πάντα σωστά. Ολοι το θέλουμε. Μακάρι ο Εθνικός Κήπος να μην γίνει δεύτερο Πεδίον του Αρεως. ‘

Οποια πάντως και αν είναι η έκβαση του έργου, οι ανησυχίες μας επιβεβαιώνουν για άλλη μια φορά το έλλειμμα εμπιστοσύνης του πολίτη έναντι του κράτους. Πρόκειται για εξαιρετικά θλιβερή αίσθηση.

Headlines