Δεν θα ήθελα να είμαι με τίποτα μία από τις χιλιάδες σκέψεις που στριφογυρίζουν στο μυαλό της Κατερίνας Παπακώστα. Όχι τίποτε άλλο, αλλά στο προσκλητήριο ηρώων και τεθλιμμένων απογόνων που συγκρίνονται με τον Αλέξη Τσίπρα ξέχασε τον Τρικούπη, τον Βενιζέλο, τον Τσιριμώκο και τον Ηλιού. Χάθηκε ο κόσμος να βάλει στο κράμα και κάτι από την «τελευταία φορά Αριστερά» του 20ού αιώνα; Δηλαδή το ιστορικό προηγούμενο της ΕΔΑ πάει στράφι, επειδή μία δεξιά έγινε υφυπουργός;

Σ’ αυτό το μείγμα που αναγνωρίζει στον «λαοφίλητο» δεν υπήρχε κανένα πρότυπο από την «πλευρά των ηττημένων»; Δεν βρέθηκε κάποιος από το επικοινωνιακό ισόγειο/ υπόγειο ή και ρετιρέ να της υπαγορεύσει τη σωστή δοσολογία;

Το σενάριο μπάζει επειδή είναι προφανές – too obvious που λένε και στα ταχύρρυθμα αγγλικά προς επίδοξους πρωθυπουργήσιμους. Με ολίγη από Ανδρέα και το εν τρίτον από Κώστα Καραμανλή η κυρία Παπακώστα νόμισε ότι ανακάλυψε την πυρίτιδα. Αυτό που ο κόσμος έχει τούμπανο και τα καφενεία κρυφό καμάρι.

Εκεί που έκανε την έκπληξη είναι στη σύγκριση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Πώς εκείνος αποφάσισε την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση κόντρα σε όλο το πολιτικό σκηνικό (πλην ΚΚΕ Εσωτερικού); Ε, έτσι και ο Τσίπρας πήρε πάνω του το ΟΧΙ κόντρα στη βούληση του αντιευρωπαϊκού κόμματός του. Να δείτε που βαθιά μέσα της η κυρία Παπακώστα πιστεύει ότι εκφράζει τον βαθύ καραμανλισμό. Ψευδαίσθηση μεγαλείου λέγεται, αλλά όπερ έδει δείξαι.

Headlines