Θα μπορούσε να το δει κανείς κι αυτό ως σύμπτωμα της κρίσης: εφημερίδες να κάνουν ξανά και ξανά πρώτο θέμα άλλες εφημερίδες. Ή, για να είναι κανείς πιο ακριβής, εφημερίδες που υπηρετούν πιστά την εξουσία να θεωρούν ότι ανάμεσα στα καθήκοντά τους είναι να επιτίθενται ξανά και ξανά σε εφημερίδες που ελέγχουν την εξουσία.

Θα μπορούσε να το δει και ως ενδοδημοσιογραφικό πόλεμο – έστω και μονομερή. Αλλά δεν είναι ούτε πρόβλημα της κρίσης ούτε πρόβλημα δημοσιογραφίας. Είναι πρόβλημα δημοκρατίας. Είναι η δυσανεξία απέναντι στην αντίθετη άποψη, είναι η συστράτευση απέναντι στο διχαστικό «ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν» όπου ανάμεσα σε εκείνους που πρέπει να «τελειώσουν» είναι και τα μη φιλικά μέσα ενημέρωσης.

Διαβάστε περισσότερα εδώ