Καλύτερη πρόγνωση έχουν οι παχύσαρκοι ασθενείς μετά από έμφραγμα
Λονδίνο: Οι παχύσαρκοι ασθενείς που έχουν υποστεί έμφραγμα και στηθάγχη είναι πιθανότερο να επιβιώσουν μετά την θεραπευτική αγωγή, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο European Heart Journal.
Λονδίνο: Οι παχύσαρκοι ασθενείς που έχουν υποστεί έμφραγμα και στηθάγχη είναι πιθανότερο να επιβιώσουν μετά την θεραπευτική αγωγή, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο European Heart Journal.
Ομάδα Γερμανών και Ελβετών ειδικών διαπίστωσαν ότι οι παχύσαρκοι ασθενείς είχαν λιγότερες από τις μισές πιθανότητες να αποβιώσουν τα τρία χρόνια που ακολούθησαν την θεραπεία, συγκριτικά με τους ασθενείς με φυσιολογικό Δείκτη Μάζας Σώματος.
Στη μελέτη συμμετείχαν 1.676 ασθενείς που είχαν νοσηλευτεί με ασταθή στηθάγχη ή έναν συγκεκριμένο τύπου εμφράγματος που ονομάζεται έμφραγμα μυοκαρδίου με μη-ST-κλάσμα εξώθησης.
Η βασική θεραπεία ήταν η στεφανιαία αγγειογραφία για την διάγνωση της έκτασης του προβλήματος, και ακολούθησε η στεφανιαία επαναναγγείωση ή στεφανιαία παράκαμψη με μόσχευμα.
Αν και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι άνθρωποι που είναι υπέρβαροι, παχύσαρκοι ή πολύ παχύσαρκοι διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο να εκδηλώσουν διαβήτη, υπέρταση και στεφανιαία νόσο, τα στοιχεία της παρούσας μελέτης δείχνουν ότι όταν έχει εκδηλωθεί το στεφανιαίο επεισόδιο και έχει αντιμετωπιστεί όπως πρέπει, οι παχύσαρκοι ασθενείς έχουν καλύτερη πρόγνωση συγκριτικά με τους ασθενείς με φυσιολογικό σωματικό βάρος.
Οι παχύσαρκοι ασθενείς τείνουν να είναι νεότεροι από τους ασθενείς με φυσιολογικό βάρος και είναι πιθανότερο να έχουν πάρει φαρμακευτική αγωγή όπως στατίνες ή β-αναστολείς κατά την έξοδό τους από το νοσοκομείο.
Ωστόσο κανείς εκ των δύο αυτών παραγόντων δεν εξηγεί πλήρως το χαμηλό ποσοστό θνησιμότητας.
Είναι πιθανόν οι διαφορές της χημείας του οργανισμού που προκαλεί η παχυσαρκία να παίζουν ρόλο. Για παράδειγμα, τα επίπεδα των αιμοπεταλίων στο αίμα, που επηρεάζουν τη θρόμβωση, είναι χαμηλότερα στους παχύσαρκους ασθενείς, ενώ τα επίπεδα του λίπους στον καρδιακό ιστό, τα οποία έχουν προστατευτική επίδραση, είναι υψηλότερα.
Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι τα υψηλότερα επίπεδα των ενδογενών κανναβινοειδών στους παχύσαρκους ασθενείς μπορεί να είναι το στοιχείο-κλειδί. Υπάρχουν αρκετά στοιχεία που δείχνουν ότι τα συγκεκριμένα συστατικά έχουν προστατευτική επίδραση κατά τη διάρκεια του εμφράγματος.
Πάντως, οι παχύσαρκοι ασθενείς γενικά θα πρέπει να καταβάλλουν προσπάθεια απώλειας των περιττών κιλών, καθώς δεν μπορούν όλοι οι ασθενείς να υποβληθούν σε πρώιμη στεφανιαία επαναγγείωση, ενώ το οξύ στεφανιαίο σύνδρομο έχει πάντα υψηλό κίνδυνο αιφνίδιου καρδιακού θανάτου.