Δεύτερη θητεία στο Λευκό Οίκο εξασφάλισε με θριαμβευτικό τρόπο ο Μπους

Όλα έδειχναν ότι οι εκλογές της 2ας Νοεμβρίου θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι μία επανάληψη του εκλογικού θρίλερ του 2000: οι δύο υποψήφιοι βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής -σύμφωνα τουλάχιστον με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις- και η κατάκτηση του Λευκού Οίκου, τις πρώτες πρωινές ώρες της 3^ης Νοεμβρίου, εξαρτιόταν το αποτέλεσμα μιας και μόνο πολιτείας. Αυτή τη φορά, τη θέση της Φλόριντα έπαιρνε το Οχάιο, που με τους 20 εκλέκτορες θα έδινε την προεδρία στον Τζορτζ Ο.Μπους ή στον Τζον Κέρι.

Η διαφορά των δύο όμως στη συγκεκριμένη πολιτεία ήταν μόλις 136.000 ψήφοι και το επιτελείο των Δημοκρατικών αρνούνταν να εγκαταλείψει τον αγώνα πριν τουλάχιστον μετρηθούν οι προσωρινές ψήφοι, προαναγγέλλοντας δικαστικούς αγώνες -όμοιους με αυτούς στη Φλόριντα το 2000, που έδωσαν για 538 ψήφους τους εκλέκτορες της και την προεδρία στον Μπους.

Ταυτόχρονα, το αποτέλεσμα αυτή τη φορά ήταν διαφορετικό από το 2000. Ο Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος είχε ήδη εξασφαλίσει τη λαϊκή εντολή με διαφορά 3,5 εκατ. ψήφων και ο Τζον Κέρι αναγκάστηκε να παραδεχθεί την ήττα του στο Οχάιο: ο Μπους είχε στην πραγματικότητα θριαμβεύσει, εξασφαλίζοντας περισσότερες ψήφους από κάθε άλλο υποψήφιο πρόεδρο στην ιστορία των ΗΠΑ, 286 εκλέκτορες (έναντι 252 του Κέρι) και μία ευρεία πλειοψηφία τόσο στη Γερουσία όσο και στη Βουλή των αντιπροσώπων.

Έτσι, παρά το γεγονός ότι οι ειδήσεις από το Ιράκ κάθε άλλο παρά ευχάριστες ήταν για τον Αμερικανό πρόεδρο, παρόλο που η αμερικανική οικονομία εμφανίζει υψηλά ελλείμματα, με την ανεργία να καλπάζει σε ορισμένες πολιτείες και μολονότι ο Κέρι πήγε καλύτερα στα ντιμπέιτ, ο Τζορτζ Ο.Μπους εξασφάλισε πανηγυρικά μία ακόμη θητεία στο Λευκό Οίκο.

Ποιες ήταν οι καθοριστικές παράμετροι σε αυτή την εκλογή; Η μεγάλη συμμετοχή -που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, φθάνοντας στο εντυπωσιακό για τα δεδομένα των ΗΠΑ 60%- υποτίθεται ότι θα βοηθούσε περισσότερο τους Δημοκρατικούς. Ωστόσο, το γεγονός ότι η Αμερική βρίσκεται σε περίοδο πολέμου και σε τέτοιες περιόδους «οι λαοί δεν αλλάζουν τις ηγεσίες τους», όπως δεν κουραζόταν να επαναλαμβάνει σε όλους τους τόνους ο Μπους, αλλά και η «συντηρητική στροφή» των Αμερικανών ψηφοφόρων και της κοινωνίας γενικότερα φαίνεται ότι αποδείχθηκαν καθοριστικά για την επικράτηση των Ρεπουμπλικάνων.

Οι «ηθικές αξίες» έκαναν την… αναπάντεχη εμφάνισή τους στο προσκήνιο της προεκλογικής εκστρατείας. Στα exit polls, οι περισσότεροι ψηφοφόροι είπαν ότι αυτό ήταν το σημαντικότερο ζήτημα -για αυτούς- και όχι ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας, η οικονομία ή το Ιράκ: Tα 4/5 όσων τοποθέτησαν τις ηθικές αξίες πάνω από όλα τα υπόλοιπα ζητήματα ψήφισαν Μπους…

Στην πρώτη του ομιλία αμέσως μετά την επανεκλογή του, ο Αμερικανός πρόεδρος υποσχέθηκε ότι θα ζητήσει τη στήριξη και των Δημοκρατικών ψηφοφόρων και πως θα κυβερνήσει εξ ονόματος ολόκληρου του αμερικανικού λαού. Δύσκολο πάντως να υλοποιηθεί αυτή η υπόσχεση, καθότι ο Μπους διαθέτει άνετη πλειοψηφία και στα δύο νομοθετικά σώματα.

Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, παρά τη «μουδιασμένη» πρώτη αντίδραση της Ευρώπης, ο Αμερικανός πρόεδρος υποσχέθηκε περισσότερη συνεργασία με τους συμμάχους στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Ίσως να επιδιώξει μάλιστα μία ηπιότερη πολιτική στα πολλά ανοιχτά μέτωπα -Ιράκ, Μέση Ανατολή, Αφγανιστάν- σκεπτόμενος την υστεροφημία του…

Β.Τσ.