Βρυξέλλες: Εξαιρετικής οικολογικής αξίας αλλά απροστάτευτα παραμένουν τα δάση της Ευρώπης, σύμφωνα με μελέτη της περιβαλλοντικής οργάνωσης World Wide Fund (WWF) σχετικά με το καθεστώς προστασίας των ευρωπαϊκών δασών.
Βρυξέλλες: Εξαιρετικής οικολογικής αξίας αλλά απροστάτευτα παραμένουν τα δάση της Ευρώπης, σύμφωνα με μελέτη της περιβαλλοντικής οργάνωσης World Wide Fund (WWF) σχετικά με το καθεστώς προστασίας των ευρωπαϊκών δασών.
Τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα ευρωπαϊκά δασικά οικοσυστήματα σήμερα είναι η λαθροϋλοτομία, οι δασικές πυρκαγιές, ο ανεξέλεγκτος τουρισμός και το παράνομο κυνήγι. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 40% των ζώων που ζουν στα δάση της Ευρώπης έχουν χαρακτηριστεί «απειλούμενα», γεγονός που οφείλεται στη ραγδαία συρρίκνωση των βιοτόπων τους. Παρά το γεγονός αυτό, οι υπάρχουσες προστατευόμενες περιοχές δεν αντιπροσωπεύουν τη μεγάλη ποικιλία και τον πλούτο των ευρωπαϊκών δασών, ενώ, παράλληλα, παρατηρούνται μεγάλες ελλείψεις στη διαχείριση και την ουσιαστική λειτουργία τους.
Σύμφωνα με την εν λόγω μελέτη, η Ελλάδα θεωρείται χώρα με εξαιρετική ποικιλία σε δάση, καθώς εδώ απαντώνται σπάνια και ενδημικά είδη δέντρων, όπως είναι το ρόμπολο, η κεφαλληνιακή ελάτη κ.ά. Ταυτόχρονα, όμως, οι δασικές εκτάσεις της χώρας μας αντιμετωπίζουν και τους μεγαλύτερους κινδύνους. Ως σχετικό παράδειγμα αναφέρεται η πρόσφατη πυρκαγιά στην κοιλάδα του Αώου, που κατέστρεψε περισσότερα από 30.000 στρέμματα από τα παραπάνω δασικά είδη.
Η Ελλάδα εμφανίζει προβλήματα στη διαχείριση και την προστασία των περιοχών αυτών, ενώ δεν εφαρμόζονται οι μελέτες και τα διαχειριστικά σχέδια, τα οποία για τις περισσότερες περιοχές έχουν ήδη ολοκληρωθεί. Τέλος, η κατοχύρωση της προστασίας των περιοχών, στο πλαίσιο του δικτύου ΦΥΣΗ 2000, προχωρά με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς.
Ο δρ. Α.Παπαγεωργίου, υπεύθυνος δασικών προγραμμάτων του WWF Ελλάς, αναφέρθηκε στην περίπτωση του δάσους της Δαδιάς στο Νομό Έβρου και εξήγησε: «Η τεράστια οικολογική αξία του έχει αναγνωριστεί από το κράτος μέσω της Κοινής Υπουργικής Απόφασης που υπογράφηκε το 1980 και από τότε μέχρι σήμερα αναπτύχθηκαν δράσεις προστασίας και οικοτουρισμού στην περιοχή, με τη συμμετοχή και την αποδοχή της τοπικής κοινωνίας και των αρμόδιων φορέων». Εντούτοις, ο ίδιος επισήμανε: «Ενώ σήμερα υπάρχουν έτοιμα διαχειριστικά σχέδια, υποδομή, εκπαιδευμένο προσωπικό, επιστημονική τεκμηρίωση και κοινωνική συναίνεση, εκκρεμεί εδώ και χρόνια η κήρυξη της περιοχής σε Εθνικό Πάρκο».