Το Μαρόκο πραγματοποιεί σταθερά και στρατηγικά βήματα για να αναδειχθεί σε ηγέτη της αεροναυπηγικής βιομηχανίας στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και της Αφρικής. Η πρόσφατη συμφωνία μεταξύ της αμερικανικής Boeing και της μαροκινής εταιρείας Casablanca Aéronautique για την παραγωγή εξαρτημάτων του αεροσκάφους 737 MAX αποτελεί ακόμη μία ένδειξη αυτής της μακροπρόθεσμης στρατηγικής.

Η Casablanca Aéronautique, θυγατρική του γαλλικού ομίλου Figeac Aéro, θα αναλάβει την κατασκευή μηχανικών εξαρτημάτων για έναν από τους πιο εμβληματικούς τύπους αεροσκαφών της Boeing. Η συμφωνία εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο συνεργασίας, που ξεκίνησε ήδη από το 2016, όταν η Boeing υπέγραψε συμφωνία με το Υπουργείο Βιομηχανίας του Μαρόκου για την ενίσχυση της παρουσίας της χώρας στην εφοδιαστική αλυσίδα της παγκόσμιας αεροδιαστημικής βιομηχανίας.

Το Μαρόκο εκμεταλλεύεται το συνδυαστικό πλεονέκτημα χαμηλού εργατικού κόστους, γεωγραφικής θέσης και πολιτικής σταθερότητας, προσελκύοντας επενδύσεις από μεγάλους παγκόσμιους παίκτες, όπως η Boeing, η Safran και η Bombardier. Παράλληλα, με την υποστήριξη του κράτους, δημιουργεί ένα φιλικό περιβάλλον για τη βιομηχανία, με εξειδικευμένα κέντρα εκπαίδευσης και φορολογικά κίνητρα.

Η κρατική αεροπορική εταιρεία Royal Air Maroc βρίσκεται επίσης σε φάση δυναμικής επέκτασης, καθώς σχεδιάζει την αγορά 74 νέων αεροσκαφών, κυρίως Boeing 787 και 737, ενώ εξετάζει για πρώτη φορά εδώ και 25 χρόνια και την προμήθεια αεροσκαφών Airbus. Αυτή η κίνηση έρχεται σε συνάρτηση με τη φιλοδοξία του Μαρόκου να τετραπλασιάσει τον στόλο του έως το 2030, προετοιμαζόμενο για την παγκόσμια τουριστική προβολή που αναμένεται από τη συνδιοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου μαζί με την Ισπανία και την Πορτογαλία.

Η ελληνική διάσταση

Οι εξελίξεις αυτές αποκτούν ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα, η οποία διαθέτει πλούσια τεχνογνωσία και ιστορική παρουσία στον χώρο της αεροναυπηγικής, αλλά παραμένει εδώ και δεκαετίες σε υποτονική και αποσπασματική βιομηχανική τροχιά. Ενώ το Μαρόκο προσελκύει κολοσσούς όπως η Boeing και διαμορφώνει σταδιακά ένα πλήρες βιομηχανικό οικοσύστημα, στην Ελλάδα οι σχετικές επενδύσεις παραμένουν περιορισμένες, με εξαρτώμενες μονάδες και χωρίς στρατηγική συνέργεια μεταξύ κράτους και ιδιωτικού τομέα.

Η ΕΑΒ (Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία), με σημαντικές δυνατότητες σε κατασκευή και υποστήριξη αεροσκαφών, παραμένει εγκλωβισμένη σε προβλήματα υποχρηματοδότησης και γραφειοκρατίας. Η ιδιωτική ελληνική αμυντική βιομηχανία λειτουργεί μεμονωμένα, χωρίς τις διασυνδέσεις και τα διεθνή δίκτυα που αξιοποιεί το Μαρόκο. Παράλληλα, η Ελλάδα δεν έχει ακόμη ενσωματωθεί ουσιαστικά σε διεθνείς αλυσίδες αξίας στον τομέα των πολιτικών ή στρατιωτικών αεροσκαφών, όπως κάνουν άλλες χώρες της Νότιας Ευρώπης.

Σε μια περίοδο που η παγκόσμια βιομηχανία επιδιώκει αποσυγκέντρωση της παραγωγής από την Ασία και αναζητά νέους κόμβους μεσαίου κόστους και γεωπολιτικής σταθερότητας, η Ελλάδα θα μπορούσε να αξιοποιήσει τη στρατηγική της θέση, το εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό και τη συμμετοχή της στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Ωστόσο, χωρίς μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και θεσμική στήριξη, κινδυνεύει να χάσει το τρένο.

Το μήνυμα του Μαρόκου

Το Μαρόκο μάς υπενθυμίζει ότι μια μικρότερη χώρα, με σταθερότητα και στοχευμένες δημόσιες πολιτικές, μπορεί να κατακτήσει θέση σε έναν από τους πιο απαιτητικούς τομείς υψηλής τεχνολογίας. Και ότι η αεροναυπηγική δεν είναι αποκλειστικό πεδίο για υπερδυνάμεις ή χώρες με βαριά βιομηχανία, αλλά και για κράτη που επιλέγουν να χτίσουν συμμαχίες, υποδομές και ανθρώπινο κεφάλαιο με όραμα.

Για την Ελλάδα, οι εξελίξεις στο Μαρόκο δεν είναι απλώς ένα θέμα γεωοικονομικού ενδιαφέροντος· είναι ένας καθρέφτης για το τι θα μπορούσε – και θα έπρεπε – να κάνει, αν επιθυμεί να ανακτήσει τον ρόλο της σε κρίσιμους τομείς της τεχνολογίας και της άμυνας.

Ειδήσεις Σήμερα: