H οικογένεια που έζησε απομονωμένη στην παγωμένη Σιβηρία και αγνοούσε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Το 1978, μια ομάδα γεωλόγων που εξερευνούσε τις παρθένες εκτάσεις της νότιας Σιβηρίας εντόπισε κάτι απροσδόκητο: μια καλύβα φτιαγμένη από κορμούς, στα 2.500 μέτρα υψόμετρο, σε μια περιοχή που – θεωρητικά – δεν κατοικούνταν από άνθρωπο.

Το πλήρωμα του ελικοπτέρου κατάλαβε αμέσως ότι δεν επρόκειτο για κυνηγούς ή επισκέπτες. Ήταν κάτι πιο παλιό, πιο βαθιά ριζωμένο στη σιωπή της τάιγκας.

Όταν πλησίασαν, βρήκαν την οικογένεια Λίκοφ – πέντε ανθρώπους που ζούσαν εκεί χωρίς καμία επαφή με τον έξω κόσμο από τη δεκαετία του 1930. Δεν ήξεραν ότι είχε γίνει Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Δεν ήξεραν για τον Γιούρι Γκαγκάριν, ούτε για την ύπαρξη τηλεόρασης, ψυγείου ή ασπιρίνης. Μιλούσαν μια παλιά μορφή ρωσικής γλώσσας, διάβαζαν μόνο τη Βίβλο και ντύνονταν με ρούχα φτιαγμένα από λινάρι ή φλοιό δέντρου.

Η απομόνωση στη Σιβηρία

Ο Καρπ Λίκοφ, πατέρας της οικογένειας, ήταν μέλος των «παλαιοημερολογιτών» – μιας ορθόδοξης αίρεσης που διώχθηκε σκληρά από το σοβιετικό καθεστώς. Το 1936, όταν οι μπολσεβίκοι σκότωσαν τον αδελφό του μπροστά στα μάτια του, πήρε την απόφαση να εξαφανιστεί.

Πήρε τη γυναίκα του και τα δύο τους παιδιά και ανέβηκαν στο βουνό, βαθιά μέσα στα ουρανοσκέπαστα δάση στη Σιβηρία. Εκεί γεννήθηκαν και άλλα δύο παιδιά – τα οποία πέρασαν δεκαετίες χωρίς να δουν άλλο άνθρωπο εκτός από την οικογένειά τους.

Η ζωή τους ήταν σκληρή. Τους πρώτους χειμώνες κοιμόντουσαν δίπλα σε μια πυροστιά χωρίς καμινάδα. Καλλιεργούσαν λίγο σιτάρι, πατάτες και κάνναβη, και έπλεκαν ρούχα από ίνες. Τα τελευταία μεταλλικά αντικείμενα που είχαν – ένα τηγάνι και ένα σκεπάρνι – είχαν διασωθεί από την εποχή πριν φύγουν. Όταν το τηγάνι τρύπησε, έκαναν ψωμί απλώς ψήνοντάς το σε πέτρες.

Παρέμειναν εκεί

Η ανακάλυψη των γεωλόγων έγινε παγκόσμια είδηση. Ωστόσο, οι Λίκοφ δεν μεταφέρθηκαν πίσω στον πολιτισμό από την Σιβηρία. Ο πατέρας και η μεγαλύτερη κόρη, η Αγκάφια, αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν την ερημιά. Τα τρία από τα τέσσερα παιδιά πέθαναν μέσα σε λίγα χρόνια, προφανώς επειδή το ανοσοποιητικό τους δεν μπορούσε να αντέξει τις μικροοργανισμούς του σύγχρονου κόσμου. Ο πατέρας πέθανε το 1988.

Σήμερα, η Αγκάφια Λίκοφ ζει ακόμα εκεί, μόνη της. Κατά καιρούς δέχεται επισκέπτες από τον έξω κόσμο, αλλά αρνείται να εγκαταλείψει το σπίτι της. Η Σιβηρία, λέει, είναι το μόνο μέρος όπου μπορεί να μείνει καθαρή η πίστη της.