Όταν πριν 100 Κεμάλ Ατατούρκ δημιουργούσε τη σύγχρονη Τουρκία, είχε δηλώσει: «Πόσο ευτυχισμένος είναι αυτός που λέει: “Είμαι Τούρκος”». Οι πληθυσμοί των Κούρδων όμως, δεν συμφώνησαν ποτέ με αυτό και έτσι οι Τούρκοι ορκίστηκαν να τους κάνουν να το πληρώσουν και αυτή η δέσμευση πέρασε τα σύνορα της Συρίας σήμερα.

«Υπάρχουν περίπου 20 εκατομμύρια Κούρδοι στην Τουρκία, με μηδενική αναγνώριση ότι υπάρχουν καν. Και αυτό δεν έχει να κάνει με τον Ερντογάν, αλλά με την ιδρυτική ιδεολογία της Δημοκρατίας» όπως αναφέρει η The Jerusalem Post.

Σε ανάλυσή του στην ισραηλινή εφημερίδα, ο Μεχμέτ Κιουτσούκ, αντιπρόεδρος της Κουρδικής Συνομοσπονδίας Καναδά, εξηγεί πως το πρόβλημα με την Τουρκία σήμερα δεν είναι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αλλά -δυστυχώς- οι ιδρυτικές ιδεολογίες της χώρας που οδήγησαν σε διώξεις Αρμενίων, Κούρδων, Εβραίων και Ελλήνων.

Ποια ήταν αυτή η ιδεολογία και γιατί οδήγησε σε σφαγές και γενοκτονίες;

«Για να το κατανοήσουμε αυτό, πρέπει να επιστρέψουμε στις ιδρυτικές αρχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας» λέει η ο Κιουτσούκ, δηλαδή πολύ πριν τον Κεμάλ Ατατούρκ.

«Η Οθωμανική Αυτοκρατορία διοικούνταν από την Ισλαμική Σαρία. Σύμφωνα με τη Σαρία, οι μουσουλμάνοι θεωρούνταν ανώτεροι από τους μη μουσουλμάνους (Ζιμμήδες). Ένας μουσουλμάνος δεν θα πλήρωνε ορισμένους φόρους, ενώ ένας μη μουσουλμάνος δεν μπορούσε να καβαλήσει άλογο ή να κρατήσει σπαθί. Αυτά και άλλα προνόμια επιφυλάσσονταν στους μουσουλμάνους».

«Με τον καιρό, πολλοί  Ζιμμήδες αποδέχθηκαν το Ισλάμ για να ανέλθουν κοινωνικά. Στους Οθωμανούς Μουσουλμάνους περιλαμβάνονται Έλληνες, Αρμένιοι, Σερβοκροάτες, Βούλγαροι και άλλοι. Οι απόγονοι των τουρκικών φυλών ήταν μόνο ένα μικρό μέρος του πληθυσμού».

Τον χορό της «διάλυσης» ανοίγουν οι Έλληνες

Τα πράγματα άλλαξαν, για τον Κιουτσούκ, όταν πρώτα οι Έλληνες διεκδίκησαν την ανεξαρτησία τους. Στη συνέχεια ακολούθησαν οι Σέρβοι, Βούλγαροι και άλλοι στη Δύση, αλλά και Αρμένιοι στην Ανατολή – όλοι μη μουσουλμάνοι.

«Παρατηρώντας τις αναπόφευκτες απώλειες της Αυτοκρατορίας στα Βαλκάνια, ορισμένοι νεαροί αξιωματικοί του στρατού και της γραφειοκρατίας, αργότερα γνωστοί ως Νεότουρκοι, αμφέβαλλαν ότι η Αυτοκρατορία θα μπορούσε να αποτρέψει μια ολοκληρωτική κατάρρευση. Έβλεπαν την Ανατολία και το Κουρδιστάν ως την «πατρίδα» των Οθωμανών Μουσουλμάνων. Το πρόβλημα ήταν ότι εκεί ζούσαν σημαντικοί ελληνικοί και αρμενικοί πληθυσμοί».

«Αυτοί οι Έλληνες και οι Αρμένιοι ήταν σημαντικά μέλη του κοινωνικού ιστού της Αυτοκρατορίας και σχημάτισαν τη νεοαναπτυσσόμενη καπιταλιστική τάξη. Ήταν καλά μορφωμένοι, συχνά στο εξωτερικό στην Ευρώπη, μιλούσαν άπταιστα πολλές γλώσσες και είχαν εμπορικές και πολιτικές διασυνδέσεις με τη Δύση» αναφέρει ο ειδικός, τονίζοντας ότι παράλληλα ζητούσαν ίσα δικαιώματα με τους μουσουλμάνους, συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών αξιωμάτων.

Ωστόσο, οι Νεότουρκοι, όντας μέλη της ανώτερης τάξης, που εκπαιδεύτηκαν στη Δυτική Ευρώπη -κυρίως στη Γαλλία και αργότερα στη Γερμανία- ποτέ δεν ασπάστηκαν πραγματικά την ιδέα της ισότητας με τους Ζιμμήδες, τους Χριστιανούς και τους Εβραίους, λέει.

Στα τελευταία της Οθωμανική Αυτοκρατορίας, αυτή οι αξιωματικοί ιδρύσαν τη γνωστή και στην Ελλάδα, Επιτροπή Ένωσης και Προόδου (CUP), τους Νεότουρκους. Είναι η οργάνωση που επί των ημερών της πραγματοποιήθηκε η γενοκτονία των Αρμενίων.

«Αυτή η γενοκτονία, όπως ανέφερε ο κυβερνήτης του Βιλαετίου του Ερζερούμ στην Επιτροπή του Χάρμπορντ το 1919, «ξεκίνησε το 1896 με εντολές που έρχονταν πάντα από την Κωνσταντινούπολη». Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ξεκίνησε την εκστρατεία, αλλά η Επιτροπή ολοκλήρωσε το έργο, λέει ο Κιουτσούκ, προσθέτοντας ότι η «Επιτροπή ενορχήστρωσε επίσης εκστρατείες εθνοκάθαρσης και γενοκτονίας κατά των Ελλήνων και αρκετές γενοκτονικές εκστρατείες και σφαγές κατά των Κούρδων».

Η ώρα του Κεμάλ

Έτσι, όταν ήρθε ο Κεμάλ Ατατούρκ στην εξουσία, συνέχισε, το έργο των Νεότουρκών εναντίον των μειονοτήτων όπως αναφέρει το δημοσίευμα της The Jerusalem Post. «Η Τουρκική Δημοκρατία εργάστηκε ενεργά για να διαγράψει κάθε ίχνος μη Τουρκικότητας από τη γη και το μυαλό των ανθρώπων. Με φόβο και τρόμο, εκατομμύρια αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την κληρονομιά τους και να υιοθετήσουν τουρκικά/μουσουλμανικά επώνυμα («soyisim»)».

«Όλα τα τοπωνυμικά -πόλεις, κωμοπόλεις, χωριά, ποτάμια, ρυάκια, βουνά και λόφοι- αντικαταστάθηκαν με επινοημένα τουρκικά. Οι Κούρδοι έχουν υποφέρει περισσότερο από αυτόν τον ρατσισμό, επειδή μόνο οι Κούρδοι είχαν τη μάζα να αντισταθούν. Μέχρι σήμερα, η κουρδική γλώσσα είναι ουσιαστικά απαγορευμένη».

«Η χρήση των κουρδικών γραμμάτων (x, w και q) απαγορεύεται και δεν υπάρχει ούτε ένα σχολείο που να εκπαιδεύει στα κουρδικά – ούτε ένα. Αυτό συνιστά ακραίο ρατσισμό με οποιονδήποτε τυπικό ορισμό».

Η Τουρκία, στη σημερινή της μορφή, είναι ένα τυραννικό κράτος που κυβερνάται από μια «επινοημένη» εθνική πλειοψηφία.

Αλυτρωτικές φιλοδοξίες

Η Τουρκία ιδρύθηκε ως δημοκρατία για τους Τούρκους, με ένα ρατσιστικό σύνταγμα που παραχωρούσε τη γη μόνο σε Τούρκους, τονίζει ο Κουτσούκ. «Η ιδεολογία στην οποία βασίζεται η Δημοκρατία, «Turk Yurdu» (Τουρκική Πατρίδα), φαίνεται να έχει αναπτυχθεί από κοινού με το «Lebensraum» των Ναζί. Ενώ οι Ναζί ηττήθηκαν, η Δημοκρατία του Ατατούρκ -από την Επιτροπή Ένωσης και Προόδου μέχρι το καθεστώς του Ερντογάν- παραμένει σε μεγάλο βαθμό άθικτη, τώρα με τις αλυτρωτικές φιλοδοξίες του Ερντογάν να προστίθενται στο μείγμα».

«Οι αλυτρωτικές πολιτικές της Τουρκίας, από τις ενέργειές της στην Κύπρο έως την αυξανόμενη εμπλοκή της στη Συρία, αναδεικνύουν μια πολιτική εδαφικής επέκτασης και εθνικής κυριαρχίας. Αυτή η εχθρότητα εκτείνεται όχι μόνο προς τον κουρδικό λαό εντός των συνόρων του, αλλά και προς τους Κούρδους που ζουν πέρα ​​από αυτούς. Η αντιμετώπιση της απειλής που παρουσιάζει η Τουρκία δεν μπορεί να αφεθεί μόνο στους Κούρδους».

«Καθώς η Τουρκία σχηματίζει έναν νέο άξονα του κακού μαζί με το δίκτυο της Ισλαμικής Αδελφότητας στην περιοχή, είναι ηθικό και στρατηγικό καθήκον της διεθνούς κοινότητας να ενωθεί για να αντιταχθεί στον τουρκικό αλυτρωτισμό,   και να στηρίξει τον κουρδικό αγώνα για ανεξαρτησία» τονίζει ο Κούρδος αναλυτής.