Ο υπουργός της προηγούμενης κυβέρνησης κ. Νίκος Παππάς παραπέμφθηκε με βούλευμα του αρμόδιου Δικαστικού Συμβουλίου για να δικαστεί για το πλημμέλημα της παράβασης καθήκοντος στο Ειδικό Δικαστήριο (σύμφωνα με την ειδική νομοθεσία για την ποινική ευθύνη των υπουργών).

Αυτό σημαίνει ότι πέντε ανώτατοι δικαστές (κατά το άρθρο 8 του Ν. 3126/2003) έκριναν ότι υπάρχουν ΕΠΑΡΚΕΙΣ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΕΝΟΧΗΣ εναντίον του σε ό,τι αφορά τη διάπραξη του ανωτέρω αδικήματος.

Και όπως είχε διευκρινίσει και η απόφαση 1/2001 της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, «οι ενδείξεις θεωρούνται επαρκείς, όταν ΠΙΘΑΝΟΛΟΓΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΟΧΗ ΤΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ ή όταν από το αποδεικτικό υλικό… προκύπτει με βεβαιότητα ότι ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ θα πρέπει να επιληφθεί και να υποβάλει στη δοκιμασία της επ’ ακροατηρίου διαδικασίας τα πραγματικά περιστατικά…».

Υπό αυτό το πρίσμα δεν μπορώ να κατανοήσω ειλικρινά την κομματική αντιδικία η οποία ξέσπασε αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση του ανωτέρω αμετάκλητου παραπεμπτικού βουλεύματος και τη μομφή για «εργαλειοποίηση της Δικαιοσύνης»!

Και κάνω αυτή την αναφορά γιατί ήταν τα ίδια τα κόμματα και οι αντίστοιχες κυβερνήσεις που διατήρησαν σε ισχύ την (κακή, κατά τη γνώμη μου) νομοθεσία για την ποινική ευθύνη των υπουργών.

Τώρα είναι απαραίτητο να σεβαστούν θεσμικά την κρίση των πέντε ανώτατων δικαστών, ότι υφίστανται επαρκείς ενδείξεις ενοχής εναντίον του πρώην υπουργού κ. Παππά, οι οποίες δικαιολογούν την παραπομπή του.

Βεβαίως, σε άλλες χώρες οι υπουργοί διώκονται από την τακτική Δικαιοσύνη (και εναντίον τους μπορεί να εκδοθεί και ένα ένταλμα σύλληψης, κάτι το οποίο απαγορεύει ακατανόητα η παραπάνω ειδική νομοθεσία).

Επιπλέον «έχουμε ακόμη πολύ δρόμο», αφού η επίμαχη ποινική υπόθεση θα εκδικαστεί πλέον από το Ειδικό Δικαστήριο, το οποίο συγκροτείται από 13 ανώτατους δικαστές.

Παράλληλα ο πρώην υπουργός – μέχρι να εκδοθεί η αμετάκλητη απόφαση του συγκεκριμένου δικαστηρίου – θα προστατεύεται από το τεκμήριο της αθωότητας (άρθρο 71 ΚΠΔ).

Τέλος, υπενθυμίζω (από άποψη κοινωνικής ουσίας) ότι η συγκεκριμένη κατηγορία για παράβαση καθήκοντος αφορούσε την «ανάμειξη» του πρώην υπουργού κ. Παππά, ώστε η εταιρεία ενός επιχειρηματία να λάβει 3 εκατομμύρια ευρώ από αλλοδαπό επιχειρηματικό όμιλο για να καλύψει την εγγυητική επιστολή που απαιτούνταν από τον νόμο.

Για ποιο λόγο; Για να αποκτήσει ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας (και βαθύτερα η προηγούμενη κυβέρνηση) μια συγκεκριμένη τηλεοπτική άδεια στον σχετικό διαγωνισμό.

Υπό την έννοια αυτή, και η υπόθεση τούτη αφορούσε ευρύτερα την προσπάθεια «ελέγχου της ενημέρωσης» από κάποιους κύκλους.

Και οι πολίτες θα επιθυμούσαν να μάθουν τι πραγματικά συνέβη, ώστε να μην αιωρείται η αντίληψη ότι οι υπουργοί δεν ελέγχονται ποτέ και οι εκάστοτε (είτε δεξιές είτε «αριστερές») κυβερνητικές ελίτ κάνουν ό,τι θέλουν!

Ο Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ