Τον γράφοντα αυτό το σημείωμα δεν τον εξέπληξε η «είδηση βόμβα» για το «έσχες» χωρίς το… «πόθεν» των Συριζαίων πρώην υπουργών, βουλευτών και ευρωβουλευτών. Και αυτό διότι τα «ηθικά πλεονεκτήματα» με την εμφάνισή τους στον σκοτεινό θάλαμο της πολιτικής αλήθειας μερικές φορές αποκρυσταλλώνονται ως ανήθικα μειονεκτήματα.

Δεν με εξέπληξε λοιπόν το ότι ορισμένοι Συριζανελικοί «πολέμιοι της πλουτοκρατίας» αποδείχθηκαν, στις φετινές δηλώσεις τους, για το «έσχες» χωρίς το «πόθεν», ως οι ευπορότεροι στο χώρο των ευπόρων.

Όλοι αυτοί οι… ξεγραβάτωτοι, (κατ’ αναλογίαν των… ξεπουκαμίσωτων (descamisados) Περονιστών της Αργεντινής, έχουν πλέον καταχωρηθεί στα  κεφάλαια της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας ως υποδείγματα γιαλαντζί «αριστερών» με πελώρια δεξιά τσέπη!

Όλο αυτό το εκπληκτικό φαινόμενο έχει τις ακόλουθες ερμηνείες, σε όλα τα καθεστώτα:

  1. Αν ξεκινήσουμε από την αυτοκατάρρευση του καθεστώτος της ΕΣΣΔ (1990-1999) διαπιστώνουμε ότι στο κατοπινό διάστημα, 5 έως 10 χρόνων, τέθηκαν επικεφαλής στην διάδοχο Ρωσική Ομοσπονδία κάποιες δεκάδες δισεκατομμυριούχοι, φυσικά χωρίς το «πόθεν έσχες». Προφανώς, οι διασημότητες αυτές καλύπτονται από… σεβασμό προς τα προσωπικά… απόρρητα δεδομένα, από τους τραπεζικούς παραδείσους της αλλοδαπής και κατά προτίμησιν από τράπεζες του Νοτίου ημισφαιρίου.
  2. Ελάχιστοι παράγοντες του τότε δυτικού κόσμου θεώρησαν σκόπιμο ν’ αντιδράσουν για την εμφάνιση αυτής της τάξης του κομμουνιστογενούς νεοπλουτικού κεφαλαίου. Απεναντίας, όλοι αυτοί οι μετασοβιετικοί «μάγοι με τα δώρα» έγιναν με εορταστική υποδοχή δεκτοί στα διεθνή χρηματιστήρια, γιατί όχι και ως… εθνικοί ευεργέτες, αγοράζοντας ολόκληρα νησιά και στα ημέτερα πελάγη…
  3. Η ημετέρα γιαλαντζί πολυσυλλεκτική «Αριστερά», με τη σειρά της θα ακολουθήσει το ολέθριο ψευδοαριστερό ρεβανσιστικό δόγμα: «Σήμερα εσείς-αύριο εμείς». Όχι βέβαια ως φορέας δημοκρατικής Αλλαγής, αλλά ως επίδοξος συνδαιτυμόνας στο ίδιο τραπέζι των προκατόχων της εξουσίας, αλλά με πλουσιότερα και πιο δελεαστικά γεύματα.
  4. Με τα παραπάνω δεν επιχειρώ εξίσωση του ημετέρου ψευδοαριστερο-ακροδεξιού μορφώματος με τα Μαδουριανά πρότυπα. Απλώς εννοώ τη διαδοχή στα προνόμια της οποιασδήποτε ιταμής πλουτοκρατίας, η οποία εμφωλεύει ακόμα και στις πιο αδέκαστες δυτικές δημοκρατίες.
  5. Μετά από τις παραπάνω διαπιστώσεις τίθεται το ερώτημα: Το 31% των ψηφοφόρων του ελληνικού Εκλογικού Σώματος, που δήλωσαν στην κάλπη εμπιστοσύνη προς το εν καταρρεύσει Συριζανελικό καθεστώς, αποτελεί λοιπόν αυτό το ποσοστό αποδεικτικό στοιχείο αντοχής ή και επανάκαμψης στο πρόσφατο εφιαλτικό καθεστώς;

Η προσωπική μου άποψη ή μάλλον απάντηση είναι: Σιγά-σιγά γίνεται η αγουρίδα μέλι… Κάθε επίορκος και αμετανόητος παραβάτης της δημοκρατικής εντιμότητας, όταν συνεχίζει να υπερθεματίζει το ψεύδος και την παραπλάνηση, σε κάθε νέα εκλογική αναμέτρηση, τελικά θα επιστρέψει από το 31% στο 2,9%! Τελικός κριτής η Λαϊκή Ετυμηγορία…

Headlines