Ομολογώ πως παρακολούθησα μερικές σκηνές του «When they see us» «στο γρήγορο». Όχι επειδή βαριόμουν και βιαζόμουν να φτάσω στο τέλος, αλλά επειδή δεν άντεχα. Δυσφορούσα από την πηκτή αίσθηση αδικίας που διατρέχει το σίριαλ και που ώρες ώρες σε κάνει να νιώθεις ασφυξία. Θα ήμουν, εννοείται, πιο άνετος αν επρόκειτο για μυθοπλασία, όμως η νέα σειρά που αρέσει πολύ, βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Και αυτό την κάνει εξαιρετικά τρομακτική, ειδικά σε μια εποχή που τα κηρύγματα μίσους και ρατσισμού έχουν βρει ευήκοα ώτα σε όλο τον κόσμο.

Τον Απρίλιο του 1989, στη Νέα Υόρκη, μια κοπέλα που είχε πάει για τζόγκινγκ στο Central Park βιάστηκε και ξυλοκοπήθηκε άγρια. Η Αστυνομία, στην προσπάθειά της να βρει γρήγορα τους ενόχους κατηγόρησε πέντε ανήλικους, τέσσερις Αφροαμερικανούς και έναν Λατινοαμερικάνο, που την ώρα του εγκλήματος έτυχε να βρίσκονται στο πάρκο.

Τα αγόρια ανακρίθηκαν σκληρά και (spoiler alert) σχεδόν υποχρεώθηκαν _ με την υπόσχεση πως μόνο τότε θα τα άφηναν να γυρίσουν στα σπίτια και στους γονείς τους _ να πουν ψέματα πως είχαν κάποια σχέση με το γεγονός. Καταδικάστηκαν και πέρασαν πολλά χρόνια στις φυλακές, από τις οποίες βγήκαν όταν ομολόγησε ο πραγματικός ένοχος. Αποτρόπαιος ήταν ο ρόλος που είχε παίξει στην υπόθεση ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος έβγαινε και ζητούσε ξανά και ξανά τη θανατική καταδίκη των παιδιών πριν καν αποφασιστεί η ενοχή τους.

Το «When they see us» διηγείται μέσα από τέσσερα επεισόδια μεγάλης διάρκειας την απίστευτη αυτή ιστορία καταγγέλλοντας το αμερικανικό σύστημα απονομής δικαιοσύνης και δίνοντας ένα γερό χαστούκι στη ρατσιστική κοινωνία.

Εξαιρετικά γραμμένο και σκηνοθετημένο από την Ava DuVernay, με μια ομάδα αξιόλογων ηθοποιών στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, αποτελεί μια σπαρακτική σπουδή πάνω στην αδικία. Δείτε το (όσοι αντέχετε), δεν είναι απλώς τηλεόραση, είναι ένα σκληρό μάθημα ανθρωπιάς και ηθικής.

Headlines