Επειτα από 4 χρόνια διακυβέρνησης από ένα πρωτολειακό αριστερό μόρφωμα η λαϊκή ετυμηγορία υπήρξε καταιγιστική. Η ιδέα μιας αριστερής διακυβέρνησης είναι φανερό πως φαντάζει πλέον σαν φρικτός εφιάλτης. Ο λαός δεν ξεχνά πλέον τι σημαίνει Δεξιά, τώρα που συνειδητοποίησε τι ακριβώς σημαίνει Αριστερά.

Ο Πρωθυπουργός είχε καθορίσει τις ευρωπαϊκές εκλογές ως ευκαιρία έκφρασης εμπιστοσύνης προς την κυβέρνησή του. Αυτό που εισέπραξε είναι ολοκληρωτική απόσυρση αυτής της εμπιστοσύνης.

Κι αναγκάσθηκε να προκηρύξει εθνικές εκλογές μέχρι περίπου τα τέλη Ιουνίου. Αυτό που μπορεί κάποιος να παρατηρήσει στα εκλογικά αποτελέσματα είναι την κάθετη πτώση των αριστερών και σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων στη χώρα και την κατάρρευση του συνθηματολογικού πυροτεχνήματος περί «προοδευτικών δυνάμεων».

Είναι ολοφάνερο πως ο λαός εξέλαβε ως πρόοδο τη στροφή των προτιμήσεών του προς δυνάμεις πιο φιλελεύθερες, περισσότερο συντηρητικές και δεξιότερες. Με την εξαίρεση της αναπάντεχης επιλογής Βαρουφάκη και τη σταθεροποίηση ΚΙΝΑΛ και ΚΚΕ, όλα τα υπόλοιπα αριστερόστροφα σχήματα καταποντίσθηκαν.

Ενισχύθηκαν όμως κινήσεις της Δεξιάς που εκφράζουν περίεργες προτεραιότητες. Ο λαός επίσης έστρεψε την πλάτη του προς τα ακροδεξιά άκρα δείχνοντας σύνεση και λογική. Για τη φιλελεύθερη αντιπολίτευση η πρόκληση είναι θεμελιακή.

Εχει μπροστά της μια προοπτική που της επιτρέπει να απαγκιστρωθεί από τον παλαιοκομματικό κρατισμό και να ξεδιπλώσει ένα όραμα δυναμισμού και φρέσκων δημιουργικών αντιλήψεων. Το τρόπαιο είναι μπροστά της. Δεν έχει παρά να απλώσει το χέρι και να το πάρει…

Headlines