Χορτάσαμε επαναλήψεις τις ημέρες των γιορτών. Δεν είναι η πρώτη χρονιά, πάντα τα κανάλια βρίσκουν στις μπαγιάτικες παραγωγές υλικό για να γεμίσουν το πρόγραμμά τους. Εφέτος όμως αυτό μού κακοφάνηκε περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Ίσως γιατί οι επαναλήψεις μού φάνηκαν περισσότερες από κάθε άλλη φορά. Ίσως επειδή είδαμε και σίριαλ που δεν θυμόμασταν πως υπήρχαν, αφού δεν είχαν κάνει επιτυχία ούτε καν την εποχή της πρώτης προβολής τους.

Ίσως επειδή, όταν με τις ιντερνετικές ψυχαγωγικές πλατφόρμες και με άλλα τέτοια κόλπα μπορείς πλέον να έχεις ολόφρεσκο υλικό ανά πάσα στιγμή, τα «μουμιοποιημένα» προϊόντα που τα δικά μας κανάλια ανασύρουν από τις αποθήκες τους φαίνονται ακόμα πιο θλιβερά από όσο μας είχαν φανεί στις προηγούμενες επαναλήψεις τους.

Επιπλέον, άλλο να παρακολουθείς ακόμα και στη νιοστή επανάληψή της μία σειρά, και άλλο να κάνεις Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά με σπέσιαλ – εορταστικά επεισόδια των προηγούμενων χρόνων, βλέποντας δημοφιλείς ηθοποιούς και τραγουδιστές να εύχονται «Ευτυχισμένο το 2018», «Ευτυχισμένο το 2017», να πανηγυρίζουν «Εμπρός Αντρέα για μια Ελλάδα νέα» και άλλα τέτοια ρετρό.

Τότε, η περιρρέουσα μιζέρια γίνεται πιο έντονη. Για να μην σχολιάσουμε και πόσο μακάβρια είναι τα εορταστικά προγράμματα όπου συμμετέχουν ηθοποιοί ή τραγουδιστές που έχουν στο μεταξύ πεθάνει και τους οποίους (ξανα)βλέπουμε να μας εύχονται… από καρδιάς!

Θλίψη και μιζέρια. Σε μια εποχή που οι ξένες παραγωγές γίνονται όλο και πιο εντυπωσιακές εμείς δεν καταφέραμε να στήσουμε ούτε ένα εορταστικό πρόγραμμα που να θυμίζει πως πράγματι οι εποχές αλλάζουν και ο κόσμος προχωρά μπροστά, αφού και οι ελάχιστες νέες παραγωγές μύριζαν ναφθαλίνη.

Για την ακρίβεια, εκείνο που επιβεβαιώσαμε με το (διόλου εορταστικό) πρόγραμμά της είναι πως όσο μπροστά και αν προχωράει ο κόσμος, η ελληνική τηλεόραση παραμένει καθηλωμένη στο παρελθόν της.

Headlines