Τη νίκη επί της Έβερτον ακολούθησε εκείνη κόντρα στην Μπόρνμουθ, κι ύστερα ακόμα μία (πιο επιβλητική) αυτή στο Τορίνο επί της Γιουβέντους. Ο Ζοσέ Μουρίνιο special εγωκεντρικός και ευφυώς αλαζόνας σήκωσε το χέρι του, το έβαλε στο αφτί του και προκάλεσε τους φίλους των Μπιανκονέρι να του σύρουν κι άλλα. Τι τον ένοιαζε; Είχε πάρει ένα σπουδαίο αποτέλεσμα, είχε κάνει τρίτη σερί νίκη και την επόμενη θα έβλεπε το όνομά του ανάμεσα στα πρώτα trends στο twitter. Σε εκτενή αφιερώματα, σε αναλύσεις. Θα του ζητούσαν να τοποθετεί, να δικαιολογήσει την πράξη του. Θα έβρισκε κι άλλους φίλους, ακόμα περισσότερους «εχθρούς» και η ζωή στον μικρόκοσμό του που ίσως χωράει άλλον έναν, τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, θα συνεχιζόταν. Τουλάχιστον μέχρι την Κυριακή και το ντέρμπι του Μάντσεστερ με την συμπολίτισσα Σίτι του Πεπ Γκουαρδιόλα.

Διαβάστε περισσότερα εδώ