Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα κατέχει ένα ιδιότυπο ρεκόρ. Είναι η κυβέρνηση που έχει πουλήσει την περισσότερη μαγκιά, έχει ενορχηστρώσει τους περισσότερους πολιτικούς και κοινούς εκβιασμούς (κάποιοι με κόστος για την ίδια την χώρα) και ταυτόχρονα αυτή η οποία έχει κατορθώσει να περιέλθει σε θέση εκβιαζόμενου περισσότερο από οποιανδήποτε άλλη.

Εκβιάζεται σήμερα από την Τουρκία. Εχοντας δώσει ψεύτικες και αβάσιμες υποσχέσεις στον Ερντογάν, ότι θα παρέδιδε τους οκτώ αξιωματικούς, ικέτες ασύλου, τώρα βλέπει την Τουρκία να απειλεί στο Αιγαίο και να ανακοινώνει ότι θα ακυρώσει την συμφωνία για τους πρόσφυγες. Η συμφωνία, παρεμπιπτόντως, δεν είναι μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, αλλά μεταξύ Ευρωπαϊκής Ενωσης και Τουρκίας. Πώς μπορεί να αντιδράσει η Αθήνα; Αγνωστο.

Επίσης, για όσους έχουν ξεχάσει: δύο Ελληνες στρατιωτικοί κρατούνται στην Τουρκία.

Εκβιάζεται από τον κυβερνητικό εταίρο Πάνο Καμμένο. Ενώ ο Πρωθυπουργός μαδάει την μαργαρίτα για το θέμα των Σκοπίων, ο υπουργός Αμυνας κάνει τα δικά του, έχει διακηρύξει την αντίθεσή του, παραμένει όμως στην θέση του και αναμένει τον κατάλληλο χρόνο για να κάνει την κίνησή του. Είτε να ρίξει την κυβέρνηση με μία ηρωική εθνικοπατριωτική έξοδο, είτε να παραμείνει στην θέση του σαν να μην τρέχει τίποτε ακόμη και αν καταψηφίσει μία ενδεχόμενη συμφωνία για την πΓΔΜ.

Εκβιάζεται κατά μία έννοια και κατά τα όσα αναφέρονται και στον διεθνή Τύπο, από τους εταίρους. Με δόλωμα μία λύση στο Σκοπιανό, ευελπιστεί ότι θα λάβει χαριστικές ρυθμίσεις για το χρέος. Ετσι, μπορεί να είναι έτοιμη να προχωρήσει σε επιλογές υψηλού εθνικού κόστους, με ανταλλάγματα αμφιβόλου αξίας και αποτελεσματικότητας.

Εκβιάζεται τώρα και από τον Κουφοντίνα. Επειδή δεν του χορηγήθηκε (άλλη) μία άδεια εξόδου από τις φυλακές, ο καταδικασμένος εκτελεστής της 17 Νοέμβρη ξεκίνησε απεργία πείνας. Ο Νίκος Φίλης κατατρομοκρατήθηκε και αναρωτήθηκε: «Δεν ξέρω ποιος θα πάρει την ευθύνη αν του συμβεί κάτι κακό». Ποιος να την πάρει δηλαδή; Και γιατί; Ή μήπως είναι αυτή άλλη μία απόπειρα εκφοβισμού των δικαστικών λειτουργών;

Αφού στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν αρχίσει να γοητεύονται από την Σοσιαλδημοκρατία, καλό θα ήταν να θυμούνται (αν τα γνωρίζουν…) τα λόγια του Χέλμουτ Σμιτ το 1977, όταν Παλαιστίνιοι τρομοκράτες είχαν καταλάβει το αεροσκάφος της Lufhansa με 86 ομήρους και από το Μογκαντίσου ζητούσαν απελευθέρωση των κρατουμένων μελών της RAF: «Η Γερμανία δεν εκβιάζεται», είχε δηλώσει τότε ο Σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος (Η ειδική μονάδα της γερμανικής αστυνομίας GSG9 εισέβαλλε στο αεροσκάφος, καθάρισε την υπόθεση και απελευθέρωσε τους ομήρους).

Για να πει κάποιος τέτοιες κουβέντες, πρέπει να διαθέτει ψυχικό και πνευματικό υπόβαθρο, συναίσθηση ευθύνης, τόλμη και μέσα εφαρμογής των όποιων σχεδίων του. Α, ναι, πρέπει να έχει και σχέδιο.

Αλλιώς ανησυχεί μην τυχόν και πάθει κάτι ο Κουφοντίνας…

Headlines