Ο Βίκτορ Όρμπαν είναι πλέον ο ισχυρός παίκτης της ευρωπαϊκής Δεξιάς σύμφωνα με τις εκτιμήσεις διαφόρων αναλυτών. Η εμφατική νίκη του στις εκλογές της περασμένης Κυριακής, που του έδωσε μάλιστα πλειοψηφία 2/3 στο ουγγρικό Κοινοβούλιο, ήταν η τρίτη συνεχόμενη και προφανώς δεν περνά απαρατήρητη ούτε από τους πολιτικούς αντιπάλους του.

Για τους υποστηρικτές του, ο Όρμπαν συμβολίζει τη σταθερότητα και την εθνική υπερηφάνεια. Για τους αντιπάλους του, ο ούγγρος Πρωθυπουργός οδηγεί τη χώρα του προς τον αυταρχισμό και στην επαναφορά αντιδημοκρατικών πρακτικών που είχαν εκλείψει μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Το μείζον ζήτημα όμως είναι ότι ο Όρμπαν κατάφερε να διατυπώσει ένα εναλλακτικό αφήγημα για την ευρωπαϊκή Δεξιά, το οποίο μάλιστα υποστήριξε ακόμη και απέναντι στην Άνγκελα Μέρκελ. Το αφήγημα αυτό, απεχθές για πολλούς, εδράζεται στην ακραία στάση του στο Προσφυγικό. Η κυνική εκτίμηση όμως είναι ότι μετά από την αρχική φιλική της στάση, η γερμανίδα καγκελάριος υποχρεώθηκε να εντάξει στο «πολιτικό μίγμα» απάντησης στην προσφυγική κρίση και στοιχεία του «ορμπανικού αφηγήματος».

Η ευρωπαϊκή Δεξιά βιώνει και αυτή σήμερα τη δική της υπαρξιακή κρίση – ίσως όχι τόσο βαθιά όσο αυτή της Σοσιαλδημοκρατίας, αλλά πάντως κρίση. Ταλαντεύεται μεταξύ των παραδοσιακών αξιών της και ενός έντονου ευρωσκεπτικιστικού, λαϊκιστικού, ακόμη και νέο-εθνικιστικού εκκρεμούς. Χαρακτηριστική είναι η αμηχανία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), όπου υπάρχουν φωνές εναντίον της πολιτικής Όρμπαν, αλλά την ίδια στιγμή ουδείς ασκεί σοβαρή κριτική στις κινήσεις του.

Το μοντέλο πολιτικής που ακολουθεί ο ούγγρος Πρωθυπουργός μπορεί να απωθεί, αλλά εφόσον είναι εκλογικά αποτελεσματικό θα προσελκύσει ακολούθους. Τούτο θα έχει αναμφίβολα επιπτώσεις στις πολιτικές της ΕΕ και θα βαθύνει το χάσμα Δυτικών και Ανατολικών. Δεν υπάρχουν πλέον βεβαιότητες για κανέναν…

Headlines