Μετά και την ανανέωση του συμφώνου συμβίωσης Τσίπρα – Καμμένου με στόχο την παραμονή στην κυβέρνηση, ένα είναι σαφές: οι δύο συγκυβερνώντες δεν έχουν πολλά περιθώρια πολιτικών κινήσεων.

Δηλώνουν ότι θα πάνε μαζί μέχρι το τέλος. Ίσως άθελά τους, έτσι ομολογούν κάτι: ότι θα έλθει το τέλος, το αργότερο στις επόμενες εκλογές.

Ο κοινός τους στόχος, όπως οι ίδιοι τον περιγράφουν, σύντομα θα έχει εκλείψει. Κατά τα λεγόμενά τους, το τέλος της επιτροπείας θα έλθει τον Αύγουστο του 2018, εκτός αν υπάρξει κάποιο δραματικό απρόοπτο… Και έως ότου έλθει, θα πρέπει να έχουν λάβει και νέες, πολιτικά επώδυνες αποφάσεις.

Όσο δε για το άλλο μεγάλο κοινό εγχείρημα, αυτό της πάταξης της διαφθοράς, είναι φανερό ότι δεν τους πάει μακριά και το μόνο που έχει φτάσει να εξυπηρετεί, είναι μία επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα με ανακοινώσεις και κατηγορίες κατά της ΝΔ και του Αδωνι Γεωργιάδη.

Οι απόπειρες του κ. Τσίπρα για ανοίγματα στην Κεντροαριστερά έχουν πέσει στο κενό, εναλλακτική για συγκυβέρνηση δεν υπάρχει και υπό αυτές τις συνθήκες, ο Πρωθυπουργός έχει μείνει μόνος, να ψάχνει τις επόμενες κινήσεις του.

Το δίλημμα όπως διαφαίνεται είναι μεγάλο. Και δεν έχει ακόμη απαντηθεί.

Είτε ο κ. Τσίπρας θα υπηρετήσει και θα τηρήσει όλες τις δεσμεύσεις του, οι οποίες θα έχουν μεγάλο κόστος και θα καταλήξουν σε ακόμη μεγαλύτερη εκλογική φθορά, είτε θα επιλέξει έναν άλλο δρόμο, ο οποίος θα βάλει μεν την χώρα σε περιπέτειες, αλλά θα του προσφέρει κάτι για να «πουλήσει» σε μία προεκλογική περίοδο και επιπλέον να πετάξει όλες τις καυτές πατάτες στην επόμενη κυβέρνηση.

Υπό αυτές τις συνθήκες δεν είναι πλέον καθόλου βέβαιο ότι στην κυβέρνηση υπάρχει ενιαία γραμμή και ιεράρχηση προτεραιοτήτων.

Η σιωπή του Ευκλ. Τσακαλώτου κατά το προηγούμενο διάστημα, κάτι δείχνει…

in.gr