Η τραμπούκικη καταδρομική επίθεση _μια ακόμα σε ακαδημαϊκό χώρο_ που έγινε το πρωί της Πέμπτης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, κατά της καθηγήτριας Μαίρης Μπόση, εκτός από καταδικαστέα είναι και απαράδεκτη.

Δεν είναι η πρώτη φορά που καταγράφονται περιστατικά άσκησης βίας, και το συγκεκριμένο επεισόδιο είναι ένα ακόμα στον μεγάλο κατάλογο που έχει ανοίξει εδώ και πολύ καιρό: ματαιώσεις εκδηλώσεων, «διωγμοί» καθηγητών και άλλων προσωπικοτήτων από πανεπιστημιακούς χώρους, προπηλακισμοί, κ.α.

Δυστυχώς σήμερα κυριαρχούν φαινόμενα εκφοβισμού, βίας και ανομίας που υποβαθμίζουν τη λειτουργία των πανεπιστημίων και αποτελούν παράγοντα υποβάθμισης και παρακμής τους.

Στα περισσότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας μας, η παραβατικότητα και η βία, έχουν πλέον παγιώσει την αίσθηση μόνιμης ανασφάλειας και φόβου.

Το άσυλο είναι κατοχυρωμένο και οφείλουν όλοι προφανώς να το διαφυλάξουν, αλλά αυτό διαφέρει από το να υπάρχει ανοχή σε έκνομες δραστηριότητες που προσβάλλουν πρωτίστως την αξιοπρέπεια όσων διδάσκουν και φοιτούν σε αυτά.

Σίγουρα το πρόβλημα δεν λύνεται με αστυνομικά μέτρα και με ενέργειες που θα δώσουν την αίσθηση αστυνομοκρατίας στα πανεπιστημιακά ιδρύματα.

Το πρόβλημα είναι σύνθετο και λύση μπορεί να δοθεί μόνο με την πραγματική και ουσιαστική συνεργασία όλων των αρμόδιων θεσμών της Πολιτείας.

Το μείζον όμως είναι, και αυτό οφείλουν όλοι να το θυμούνται, ακόμα και εάν διαφωνούν με τις απόψεις, τις θέσεις, την ιδεολογική τοποθέτηση και την κοσμοθεωρία πανεπιστημιακών καθηγητών, ότι: η πανεπιστημιακή εκπαίδευση προϋποθέτει ελευθερία στην έκφραση και διακίνηση των ιδεών και δημοκρατικό ακαδημαϊκό περιβάλλον.

Αυτό είναι το αυτονόητο, που όμως είναι ζητούμενο στις μέρες μας.

in.gr