Κυβέρνηση κεντροδεξιού συνασπισμού δείχνουν οι κάλπες στη Νορβηγία
Προς νίκη στις κάλπες οδεύει η κεντροδεξιά αντιπολίτευση της Νορβηγίας, με την υπόσχεση ότι θα μειώσει τους φόρους, θα κάνει ιδιωτικοποιήσεις, και θα συρρικνώσει το δημόσιο τομέα. Μεγάλος ηττημένος είναι η κυβέρνηση των Εργατικών, που κατηγορείται για σπατάλες των κερδών από την οικονομική ανάπτυξη.
Προς νίκη στις κάλπες οδεύει η κεντροδεξιά αντιπολίτευση της Νορβηγίας, με την υπόσχεση ότι θα μειώσει τους φόρους, θα κάνει ιδιωτικοποιήσεις, και θα συρρικνώσει το δημόσιο τομέα. Μεγάλος ηττημένος είναι η κυβέρνηση των Εργατικών, που κατηγορείται για σπατάλες των κερδών από την οικονομική ανάπτυξη και το πετρέλαιο.
Με καταμετρημένο το ένα τέταρτο των ψήφων, οι συντηρητικοί, υπό την ηγεσία της 52χρονης Ερνα Σόλμπεργκ, που θα είναι πιθανότατα η επόμενη πρωθυπουργός, συγκεντρώνουν 96 έδρες, αφήνοντας πίσω την παράταξη του πρωθυπουργού Γιενς Στόλτενμπεργκ με 73 έδρες.
Το Εργατικό Κόμμα παραμένει πρώτο μεμονωμένο κόμμα, με 30,7%, αλλά οι πιθανοί σύμμαχοί του -το Σοσιαλιστικό Κόμμα και το Κεντρώο Κόμμα- δεν συγκεντρώνουν αρκετή δύναμη για να του δώσουν την απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο.
Αντιθέτως, το Συντηρητικό Κόμμα με 26,2%, μαζί με τους πιθανούς συμμάχους του -το ακροδεξιό Κόμμα της Προόδου, το Φιλελεύθερο Κόμμα και τους Χριστιανοδημοκράτες- συγκεντρώνουν από κοινού 52,8%.
Εντούτοις, οι συνομιλίες για το σχηματισμό συμμαχικής κυβέρνησης δεν αναμένονται εύκολες, καθώς η συμμετοχή του Κόμματος της Προόδου στο συνασπισμό θα μπορούσε να αποτρέψει άλλους πιθανούς συμμάχους.
Αν και το ακροδεξιό Κόμμα της Προόδου έχει χαμηλώσει τους τόνους της ρητορικής, θεωρείται από πολλούς ως υπερβολικά ακραίο κόμμα για να λάβει μέρος στην κυβέρνηση.
Είχε κάποτε στις τάξεις του τον Αντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ, που σκότωσε 77 ανθρώπους το 2011 σε ένα μακελειό με στόχο μέλη του Εργατικού Κόμματος.
Τα δύο μικρά κόμματα της Δεξιάς, οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Φιλελεύθεροι, έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν θέλουν συνεργασία με την Ακροδεξιά -κάτι που αυξάνει τις πιθανότητες να ηγηθεί η Σόλμπεργκ μιας κυβέρνησης μειοψηφίας.
Αφετηρία της παράστασης «Δύο ή τρία πράγματα που ξέρω γι’ αυτόν» είναι η προσέγγιση του ρόλου του πατέρα και του αποτυπώματος που αφήνει στις επόμενες γενιές.