36

Αμερικανοί και Ιάπωνες ερευνητές κατάφεραν να προσομοιώσουν τους πανίσχυρους πίδακες ενέργειας που πηγάζουν από νέφος αερίων λίγο προτού εξαφανιστεί για πάντα μέσα σε μία περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα.


«Δημιουργήσαμε το μοντέλο μιας περιστρεφόμενης μαύρης τρύπας με μαγνητισμένο πλάσμα (ιονισμένο αέριο) να πέφτει μέσα της» εξηγεί ο Δρ Ντέιβιντ Μέγιερ, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA (JPL). «Προσομειώσαμε τον τρόπο με τον οποίο το μαγνητικό πεδίο απορροφά ενέργεια από την περιστροφή της μαύρης τρύπας» αναφέρει στο δελτίο Τύπου του εργαστηρίου.


»Οι πίδακες περιέχουν ενέργεια, που ισοδυναμεί με την ισχύ του Ήλιου πολλαπλασιασμένη επί δέκα δισεκατομμύρια, και στη συνέχεια αυξημένη ένα δισεκατομμύριο ακόμα φορές» συμπληρώνει.


Το υπολογιστικό μοντέλο, το οποίο οι ερευνητές περιγράφουν σε άρθρο που θα δημοσιευτεί στο περιοδικό Science, επιβεβαιώνει τη θεωρία που διατυπώθηκε τη δεκαετία του 1970 για την εκπομπή ενέργειας από την ύλη που «καταπίνεται» από περιστρεφόμενες μαύρες τρύπες.


Τα σώματα αυτά, όπως όλες οι μαύρες τρύπες, είναι τόσο πυκνά που τίποτα -ακόμα και το φως- δεν μπορεί να δραπετεύσει από το βαρυτικό τους πεδίο. Δημιουργούνται είτε από νεκρά άστρα που καταρρέουν κάτω από το ίδιο τους το βάρος είτε από άστρα και μαύρες τρύπες που συγκρούονται και συγχωνεύονται στο κέντρο γαλαξιών.


Ορισμένες μαύρες τρύπες περιστρέφονται ταχύτατα, παραμορφώνοντας κατά την κίνησή τους και το χώρο γύρω τους. Καθώς η ύλη που βρίσκεται κοντά τους εγκλωβίζεται στο βαρυτικό τους πεδίο εκτοξεύει πίδακες ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, τους οποίους οι αστροφυσικοί έχουν εντοπίσει με παρατηρήσεις στο μήκος κύματος των ακτίνων Χ και των ραδιοκυμάτων. Οι πίδακες πηγάζουν έξω από τις μαύρες τρύπες, στο χώρο γύρω από τους πόλους τους.


Η νέα έρευνα πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια του υπερυπολογιστή του Εθνικού Ινστιτούτου για την Επιστήμη Σύντηξης της Ιαπωνίας, με επικεφαλής τον Δρ Σίνζι Κόιντε, του Πανεπιστημίου του Τογιάμα στην Ιαπωνία.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ