Η frontwoman των Jefferson Airplane, Γκρέις Σλικ, μίλησε σε πρόσφατη συνέντευξή της για μερικές από τις πιο εξωφρενικές στιγμές της καριέρας της. Από τα επαναστατικά της καμώματα μέχρι το άγριο one-night stand με τον Τζιμ Μόρισον, την απόπειρα να ρίξει LSD στο ποτό του Ρίτσαρντ Νίξον, τις μάχες της με τη νηφαλιότητα και την περιφρόνηση για τις επιτυχίες της δεκαετίας του ’80 με τους Starship, η Σλικ μοιράστηκε απόψεις που αντικατοπτρίζουν τη μοναδική της θέση στην ιστορία της ροκ.

Στα 85 της χρόνια, η εμβληματική φωνή της ψυχεδελικής ροκ σκηνής του Σαν Φρανσίσκο εξακολουθεί να αποπνέει το ίδιο σκανδαλώδες χιούμορ και την ειλικρίνεια που καθόρισε την καριέρα της.

Άρχισε να λατρεύει τους χίπις

Η Γκρέις Σλικ ήταν φίλη της Τζάνις Τζόπλιν στο ποτό, μια ταλαντούχα τραγουδοποιός με πονηρή αίσθηση του χιούμορ και η γυναίκα που σχεδίασε να ρίξει LSD στο ποτό του τότε προέδρου των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Νίξον, σε ένα πάρτι τσαγιού στον Λευκό Οίκο. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Η Σλικ έζησε μια τρελή ζωή αλλά όλα δείχνουν ότι δε θα μπορούσε να ζήσει με κανέναν άλλο τρόπο. Γεννήθηκε σε μια μεσοαστική οικογένεια που εγκαταστάθηκε στο Πάλο Άλτο, την ήσυχη πόλη της Καλιφόρνιας, η οποία ήταν το σπίτι άλλων ειδώλων της δεκαετίας του ’60, όπως η Τζόαν Μπαέζ και οι Grateful Dead.

Επίσης, είναι σημαντικό ότι απείχε μόλις 30 λεπτά με το αυτοκίνητο από το Σαν Φρανσίσκο, που ήταν το κέντρο της κοινωνίας της αντικουλτούρας. Το Σαν Φρανσίσκο φιλοξένησε σημαντικές προσωπικότητες της γενιάς των Beat, το κίνημα των οποίων άνθισε και μετατράπηκε στο κίνημα των χίπις, το οποίο η Σλικ  άρχισε να λατρεύει.

Στην καρδιά της γενέτειρας του αντικομφορμισμού

Η εμφάνιση της Σλικ από μόνη της θα μπορούσε να της έχει εξασφαλίσει την ιδιότητα ενός ειδώλου της γενέτειρας του αντικομφορμισμού, του Haight-Ashbury, της δεκαετίας του ’60, με την ψηλή της σωματική διάπλαση, τις πλούσιες καστανές μπούκλες και τα διαπεραστικά μάτια της, τα οποία η Πάτι Σμιθ συνέκρινε με εκείνα της Ελίζαμπεθ Τέιλορ.

Δεν αποτελεί έκπληξη ότι η Σλικ ξεκίνησε ως μοντέλο, αλλά η μουσική ήταν η πραγματική της κλίση. Ξεκίνησε σε ένα συγκρότημα που ονομαζόταν The Great Society, το οποίο ήταν βραχύβιο, καθώς στη συνέχεια έγινε η τραγουδίστρια των Jefferson Airplane.

Η μπάντα αποτελούνταν από τους Μάρτι Μπάλιν, Πολ Κάντνερ, Γιόρμα Κόκονεν, Τζακ Κάσαντι, Σπένσερ Ντράιντεν και όλοι μαζί ήταν headliner στο Woodstock.

«Would you like a Snack?»

«Θυμάστε εκείνη την περίφημη συναυλία των Beatles στην ταράτσα;» λέει η Γκρέις Σλικ. «Λοιπόν, οι Jefferson Airpane το έκαναν πρώτοι. Νωρίτερα την ίδια χρονιά, ο Γάλλος πρωτοπόρος σκηνοθέτης Ζαν Λυκ Γκοντάρ μας ζήτησε να κάνουμε μια συναυλία στην ταράτσα ενός ξενοδοχείου στο Μανχάταν για το ντοκιμαντέρ του, καθώς πίστευε ότι αντιπροσωπεύαμε με τον καλύτερο τρόπο την επανάσταση της νεολαίας της εποχής».

Τα φωνητικά της Γκρέις Σλικ, σήμα κατατεθέν της, είναι άμεσα αναγνωρίσιμα – χορταστικά, πλούσια και δυνατά για να ταιριάζουν με τη μεγάλη προσωπικότητά της. Το 1968, έγραψε ένα τραγούδι σε παραγωγή του Φρανκ Ζάπα, στο οποίο η Γκρέις τραγουδάει για την περίοδό της και το στοματικό σεξ στο «Would you like a Snack?».

«Νωρίτερα την ίδια χρονιά, ο Γάλλος πρωτοπόρος σκηνοθέτης Ζαν Λυκ Γκοντάρ μας ζήτησε να κάνουμε μια συναυλία στην ταράτσα ενός ξενοδοχείου στο Μανχάταν για το ντοκιμαντέρ του, καθώς πίστευε ότι αντιπροσωπεύαμε με τον καλύτερο τρόπο την επανάσταση της νεολαίας της εποχής»

Το zeitgeist μιας εποχής

Η Γκρέις συναναστρεφόταν στους ίδιους κύκλους με τη θρυλική Τζάνις Τζόπλιν. «Ήμασταν και οι δύο σκληρές στο ποτό. Και οι δύο γελούσαμε με αλλόκοτα πράγματα» δήλωσε η Γκρέις στη δημοσιογράφο του Vanity Fair, Σίλα Γουέλερ, αλλά πρόσθεσε ότι «υπήρχε πάντα μια “θλίψη” στη Τζάνις για την οποία δε ρωτούσα ποτέ».

Το 1965, η Σλικ έγραψε το σούπερ ψυχεδελικό, White Rabbit, το τραγούδι που συμπυκνώνει το zeitgeist μιας εποχής γεμάτης ναρκωτικά, όπου «κάποια χάπια σε κάνουν μεγαλύτερο, κάποια άλλα σε κάνουν μικρότερο και αυτά που σου δίνει η μάνα, δεν κάνουν τίποτα απολύτως».

Τραγούδησε για την «κάμπια που καπνίζει ναργιλέ» και σε συνέντευξή της μίλησε για τη φύση των παιδικών παραμυθιών. «…Οι γονείς μας διαβάζουν ιστορίες όπως ο Πίτερ Παν, την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων και τον Μάγος του Οζ … Όλες έχουν ένα μέρος όπου τα παιδιά παίρνουν ναρκωτικά και είναι σε θέση να πετάξουν ή να δουν μια σμαραγδένια πόλη ή να συναναστραφούν με εκπληκτικά ζώα και περίεργους ανθρώπους..  Και οι γονείς μας ξαφνικά λένε “gιατί παίρνεις ναρκωτικά;»… Λοιπόν, γεια σας!».

Η Γκρέις συναναστρεφόταν στους ίδιους κύκλους με τη θρυλική Τζάνις Τζόπλιν. «Ήμασταν και οι δύο σκληρές στο ποτό. Και οι δύο γελούσαμε με αλλόκοτα πράγματα» δήλωσε η Γκρέις στη δημοσιογράφο του Vanity Fair, Σίλα Γουέλερ

Το άλμπουμ του Μάιλς Ντέιβις και η ρεπουμπλικάνοι

Η κατανάλωση ναρκωτικών από τη γενιά των χίπις οφειλόταν εν μέρει στην κληρονομιά των Μπίτνικς, οι οποίοι συχνά πειραματίζονταν με ουσίες όπως η βενζεδρίνη και άλλες ουσίες με παραισθησιογόνες ιδιότητες.

Η Σλικ υπενθύμισε ότι έγραψε το White Rabbit αφού πήρε LSD και «άκουσα το άλμπουμ Sketches Of Spain του Μάιλς Ντέιβις για 24 ώρες συνεχόμενα μέχρι να κάψω τον εγκέφαλό μου».

Ως εκπρόσωπος της αντικουλτούρας της γενιάς της, υποστήριξε τη χρήση ψυχεδελικών ουσιών, καθώς πίστευε ότι άνοιγαν τα άτομα σε πολλαπλές αντιλήψεις, με αποτέλεσμα να απομακρύνουν τους ανθρώπους από τη ρεπουμπλικανική στάση.

Το White Rabbit των Jefferson Airplane, όπως ήταν αναμενόμενο, μπήκε στη μαύρη λίστα για τις σαφείς αναφορές του στα ναρκωτικά και χαρακτηρίστηκε ως «ροκ δίσκος προσανατολισμένος στα ναρκωτικά» μαζί με τραγούδια όπως το «Let’s Go Get Stoned» του Τζο Κόκερ και πολλά τραγούδια των Beatles όπως το «Lucy in the Sky With Diamonds» και το «Yellow Submarine».

Κοινωνικός ακτιβισμός και αντικουλτούρα

Φυσικά, η αντικουλτούρα της δεκαετίας του ’60 ήταν ενσωματωμένη στον πολιτικό ακτιβισμό και η Γκρέις Σλικ είχε ενεργή δράση. Ήταν στενή φίλη με την Άμπι Χόφμαν, την Αμερικανίδα κοινωνική ακτιβίστρια και αναρχική, ιδρύτρια του Διεθνούς Κόμματος Νεολαίας, η οποία διαμαρτυρόταν για αιτίες όπως ο πόλεμος του Βιετνάμ.

Η Σλικ την πήρε μαζί της όταν προσκλήθηκε στον Λευκό Οίκο από την κόρη του Ρίτσαρντ Νίξον. Η ασφάλεια του Λευκού Οίκου δεν γνώριζε ότι η Σλικ είχε περάσει κρυφά 600 μικρογραμμάρια LSD με σχέδιο να τα ρίξει στο ποτό του προέδρου.

Αλλά πριν προλάβει να κάνει την κίνησή της, το προσωπικό αναγνώρισε την ταραχοποιό τραγουδίστρια που ήταν γνωστή για την αντικαθεστωτική της προσωπικότητα. Η Σλικ και η Χόφμαν συνοδεύτηκαν έξω από τον Λευκό Οίκο, με συνοπτικές διαδιακσίες, ματαιώνοντας το μνημειώδες κόλπο τους.

Αναλογιζόμενη το περιστατικό, ωστόσο, η Σλικ δήλωσε αργότερα: «Αυτό που δεν ήξερα είναι ότι ο Νίξον ήταν τρελός ούτως ή άλλως… περιπλανιόταν και μιλούσε στις φωτογραφίες και τέτοια… οπότε θα σκέφτονταν “εντάξει, τώρα έχει ξεφύγει πραγματικά από τα όρια” και θα έπρεπε να τον κλείσουν σε ίδρυμα…».

Ήταν στενή φίλη με την Άμπι Χόφμαν, την Αμερικανίδα κοινωνική ακτιβίστρια και αναρχική, ιδρύτρια του Διεθνούς Κόμματος Νεολαίας, η οποία διαμαρτυρόταν για αιτίες όπως ο πόλεμος του Βιετνάμ

Photo: Wikimedia Commons

H λέξη «f**k» στην αμερικανική τηλεόραση

Το ρεπερτόριο των Jefferson Airplane έφτασε να περιλαμβάνει ύμνους με πολιτικά θέματα που άγγιζαν θέματα της εποχής.

Ένα από τα τραγούδια τους, το We Can Be Together, ήταν εμπνευσμένο από το κίνημα των Μαύρων Πανθήρων και τη συμμορία του δρόμου σε στυλ Situationist που αυτοαποκαλούνταν Up Against the Wall Motherf**ker.

Το συγκρότημα ερμήνευσε το τραγούδι τους στο Dick Cavett Show το 1969 με στίχους που περιλάμβαναν: «we steal, cheat, lie, forge, f**k, hide, and deal» και «up against the wall motherf**ker», καθιστώντας τους επισήμως τους πρώτους ανθρώπους που είπαν τη λέξη «f**k» στην αμερικανική τηλεόραση.

Υπέρ των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ

Ο βαρύς ροκ εν ρολ τρόπος ζωής της Σλικ άρχισε τελικά να ξεφεύγει από τον έλεγχο. Είχε συλληφθεί πολλές φορές για δημόσια μέθη και για το ότι σημάδευε έναν αστυνομικό με άδειο όπλο. Κάποτε έπινε κρασί και διάβαζε ποίηση στο δρόμο, όταν την πλησίασε ένας αστυνομικός και τη ρώτησε τι έκανε- η απάντησή της ήταν τόσο σαρκαστική που συνελήφθη και φυλακίστηκε.

Η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά της τελικά την έδιωξε από το ίδιο της το συγκρότημα, τους Jefferson Airplane. Αφού πήρε κάποια άδεια και πήγε σε κέντρο αποτοξίνωσης, έκανε ένα comeback τη δεκαετία του 1980 με ένα νέο συγκρότημα, που ονομαζόταν Jefferson Starship, και είχε ένα one hit wonder, το «Nothing Can Stop Us Now».

Το 2011, πούλησε τα δικαιώματα του τραγουδιού στην Chick-Fil-A για ένα διαφημιστικό σποτ, ώστε να μπορέσει να δωρίσει τα χρήματα για τον ακτιβισμό υπέρ των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ.

Jefferson Starship / Wikimedia Commons

Το ψυχολογικό όριο της ηλικίας

Αργότερα παραιτήθηκε από τη μουσική βιομηχανία με την πεποίθηση ότι «όλοι οι ροκ εν ρολ άνω των 50 ετών μοιάζουν ηλίθιοι και πρέπει να αποσυρθούν… μπορείς να κάνεις τζαζ, κλασική μουσική, μπλουζ, όπερα, κάντρι μέχρι τα 150 σου, αλλά η ραπ και το ροκ εν ρολ είναι πραγματικά ένας τρόπος για τους νέους να βγάλουν το θυμό τους… Είναι ανόητο να ερμηνεύεις ένα τραγούδι που δεν έχει καμία σχέση με το παρόν ή εκφράζει συναισθήματα που δεν έχεις πια».

Πιο πρόσφατα, επανεμφανίστηκε για μια συναυλία στη μνήμη της 11ης Σεπτεμβρίου και μια φιλανθρωπική εκδήλωση για τις πετρελαιοκηλίδες και την οικολογική καταστροφή, αλλά ως επί το πλείστον παραμένει κάτω από το ραντάρ.

Η συμβουλή της στα νέα παιδιά

Με όλα τα σκαμπανεβάσματα, η Σλικ υποστηρίζει ότι δεν έχει μετανιώσει για πολλά πράγματα -για την ακρίβεια μόνο για δύο: «Τα πράγματα που εύχομαι να έκανα και δεν τα έκανα, ήταν να πηδήξω τον Τζίμι Χέντριξ και να ιππεύσω ένα άλογο».

Οι συνεντεύξεις της όλα αυτά τα χρόνια είναι γεμάτες από ανεκδιήγητες, ξεκαρδιστικές και ανεκτίμητες ατάκες, άγνωστες στη σημερινή γενιά. Μερικές συμβουλές της Γκρέις Σλικ για τα σημερινά παιδιά; «Go for it. Κάντε τα πάντα. Προσπαθήστε να μην σκοτωθείτε, αλλά κάντε όσα περισσότερα μπορείτε».