[…]

Η σκυτάλη τώρα, κυρία Πρόεδρε, είναι στα χέρια μου. Ο στίβος όμως είναι πλέον άλλος. Γεωπολιτικές παραδοχές παγκόσμιας σημασίας που ισχύουν από το 1945, μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δείχνουν να αμφισβητούνται ριζικά. Και η προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα δεν απαιτεί μόνο επινοητικότητα διπλωματική, αυτό που λέει ο ποιητής την ποικίλη δράση των στοχαστικών προσαρμογών, αλλά και επιτάχυνση της πορείας ενδυνάμωσής μας.

Από τη σημερινή ομιλία του Κωνσταντίνου Τασούλα το ανωτέρω απόσπασμα. Ο νέος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας απευθύνεται στη μέχρι τούδε Πρόεδρο, την Κατερίνα Σακελλαροπούλου, αναθυμούμενος, όπως το συνηθίζει, τον αγαπημένο του ποιητή, τον αμετακίνητο Αλεξανδρινό.


Πηγή: Ίδρυμα Ωνάση/Ψηφιακή συλλογή αρχείου Καβάφη

Για «την ποικίλη δράσι των στοχαστικών προσαρμογών» έγραφε το μακρινό 1931 ο Καβάφης. Τη δράση εκείνη που γέννησε και στήριξε τον καινούριο ελληνικό κόσμο, των μεγάλων ελληνιστικών βασιλείων και των ποικίλων πολιτισμών, με «τες εκτεταμένες επικράτειες» και «την Κοινήν Ελληνική Λαλιά».

Ένας Έλληνας που ζει κάπου 130 χρόνια μετά τους πολεμικούς θριάμβους του Μεγάλου Αλεξάνδρου μονολογεί διαβάζοντας μια επιγραφή. Ήταν η επιγραφή που συνόδευε τα λάφυρα που είχαν πάρει οι Έλληνες —πλην Λακεδαιμονίων— από τους Πέρσες μετά τη μάχη του Γρανικού και τα είχαν αφιερώσει στον Παρθενώνα:

Στα 200 π.Χ.

«Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων —»

Μπορούμε κάλλιστα να φαντασθούμε
πως θ’ αδιαφόρησαν παντάπασι στην Σπάρτη
για την επιγραφήν αυτή. «Πλὴν Λακεδαιμονίων»,
μα φυσικά. Δεν ήσαν οι Σπαρτιάται
για να τους οδηγούν και για να τους προστάζουν
σαν πολυτίμους υπηρέτας. Άλλωστε
μια πανελλήνια εκστρατεία χωρίς
Σπαρτιάτη βασιλέα γι’ αρχηγό
δεν θα τους φαίνονταν πολλής περιωπής.
Α βεβαιότατα «πλην Λακεδαιμονίων».

Είναι κι αυτή μια στάσις. Νoιώθεται.

Έτσι, πλην Λακεδαιμονίων στον Γρανικό·
και στην Ισσό μετά· και στην τελειωτική
την μάχη όπου εσαρώθη ο φοβερός στρατός
που στ’ Άρβηλα συγκέντρωσαν οι Πέρσαι:
που απ’ τ’ Άρβηλα ξεκίνησε για νίκην, κ’ εσαρώθη.

Κι απ’ την θαυμάσια, πανελλήνιαν εκστρατεία,
την νικηφόρα, την περίλαμπρη,
την περιλάλητη, την δοξασμένη
ως άλλη δεν δοξάσθηκε ποτέ,
την απαράμιλλη: βγήκαμ’ εμείς·
ελληνικός καινούριος κόσμος, μέγας.

Εμείς· οι Αλεξανδρείς, οι Αντιοχείς,
οι Σελευκείς, κ’ οι πολυάριθμοι
επίλοιποι Έλληνες Αιγύπτου και Συρίας,
κ’ οι εν Μηδία, κ’ οι εν Περσίδι, κι όσοι άλλοι.
Με τες εκτεταμένες επικράτειες,
με την ποικίλη δράσι των στοχαστικών προσαρμογών.
Και την Κοινήν Ελληνική Λαλιά
ως μέσα στην Βακτριανή την πήγαμεν, ως τους Ινδούς.

Για Λακεδαιμονίους να μιλούμε τώρα!


Πηγή: Ίδρυμα Ωνάση/Ψηφιακή συλλογή αρχείου Καβάφη

Ειδήσεις Σήμερα: