Σκέφτεστε να υιοθετήσετε ένα πυρόπληκτο/πλημμυροπαθή σκυλάκο;

Ένα πλάσμα που επιβίωσε από ακραία φυσικά φαινόμενα χρειάζεται βοήθεια, για να ξεπεράσει την τραυματική εμπειρία που έζησε. Και απαιτεί προσεκτική μεταχείριση.

Ένα ζωάκι, το οποίο έχει επιβιώσει από μια φυσική καταστροφή, θα πρέπει να το προσεγγίσετε με ιδιαίτερη ευαισθησία

«Τον τελευταίο καιρό έχουμε γίνει μάρτυρες μεγάλων καταστροφών, για τις οποίες άλλοτε ευθύνεται η κλιματική αλλαγή και άλλοτε ο ανθρώπινος παράγοντας.

Όλο το καλοκαίρι ζήσαμε τον πύρινο εφιάλτη και το φθινόπωρο εκτεταμένες πλημμύρες. Αυτές οι καταστροφές επηρεάζουν όχι μόνο τον άνθρωπο, αλλά και τη φύση, όπως και τα ζώα (οικόσιτα, φάρμας και της άγριας πανίδας).

Πολλά κατοικίδια έχασαν τους κηδεμόνες τους, ή το σπίτι τους και βρέθηκαν να προσπαθούν να διαχειριστούν την αλλαγή και τη νέα πραγματικότητα. 

Έζησαν εφιαλτικές στιγμές, γεμάτες αγωνία, που σίγουρα επηρέασαν την ψυχολογία τους. Σε τέτοιες περιπτώσεις, όπως ακριβώς ο άνθρωπος, έτσι και τα ζώα διακατέχονται από άγχος, ανασφάλεια, στενοχώρια, θλίψη. Δεσποζόμενα και αδέσποτα βρίσκονται εγκλωβισμένα σε μια μεταβατική κατάσταση, γεμάτα ανησυχία για το τί θα ακολουθήσει.

Τα πιο τυχερά κατοικίδια περισυλλέγονται, περιθάλπονται και δίνονται για υιοθεσία. Μια διαδικασία που, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν είναι εύκολη γι’ αυτά», επισημαίνει η ενεργειακή εκπαιδεύτρια σκύλων, Ρενάτα Γρυπάρη.

Συμβουλές

Αν λοιπόν, είστε αποφασισμένοι να υιοθετήσετε ένα πυρόπληκτο/πλημμυροπαθή σκυλάκο, τότε η ενεργειακή εκπαιδεύτρια έχει να σας δώσει πολύτιμες συμβουλές:

«Ένα ζωάκι, το οποίο έχει επιβιώσει από μια φυσική καταστροφή, θα πρέπει να το προσεγγίσετε με ιδιαίτερη ευαισθησία, γνωρίζοντας ότι η ψυχολογία του έχει πληγεί με τον πιο τραγικό τρόπο.

Ένα τέτοιο ζωάκι, ενδεχομένως να είναι φοβισμένο, φοβικό, ανασφαλές, απόμακρο, καταθλιπτικό ή στρεσαρισμένο. Ας δούμε, λοιπόν, τί πρέπει να κάνετε για να το βοηθήσετε να προσαρμοστεί πιο γρήγορα στις νέες συνθήκες.

Το βασικό ζητούμενο είναι να κάνουμε τον σκύλο ή τη γάτα να μάς εμπιστευθεί, δηλαδή να νιώσει ασφάλεια μαζί μας. Η εμπιστοσύνη παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη μεταξύ μας σχέση γιατί αυτή θα καθορίσει τον βαθμό εξοικείωσης του ζώου.

Αυτό που θα πρέπει καταρχάς να λάβουμε υπόψιν είναι η ηλικία του ζώου, το πόσο χρονικό διάστημα εκτέθηκε σε μια στρεσογόνο κατάσταση και το πόσο έντονο ήταν το τραυματικό βίωμα.

Ένα πιο νεαρό ζώο σαφώς έχει άλλα αντανακλαστικά και περιθώρια βελτίωσης από ένα ηλικιωμένο -χωρίς βέβαια αυτό να αποτελεί πάντα δεδομένο-, ενώ εάν το ζώο παρέμεινε σε φοβική κατάσταση για πολύ καιρό, ή βίωσε ένα βαρύ τραύμα, σίγουρα θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος, ώστε να επέλθει η ψυχική του αποκατάσταση».

Ο σωστός τρόπος για να προσεγγίσετε και να συμπεριφερθείτε στο ζωάκι

Υπάρχουν τρία γενικά χαρακτηριστικά, που διευκολύνουν την προσέγγιση και τη διαχείριση ενός ζώου, που επέζησε μιας φυσικής καταστροφής:

1) Ήπια προσέγγιση:

Ένα στρεσαρισμένο ζωάκι ταράζεται με τις απότομες κινήσεις, τα στριμώγματα και την άμεση προσοχή. Για να νιώσει ασφάλεια, θα πρέπει να «ξεχάσουμε» ότι έχουμε κατοικίδιο. Επιδιώκουμε προσωπική επαφή, χωρίς επίμονα κοιτάγματα, υπερβολικά χάδια (ειδικά εάν δεν τα δέχεται) και συνεχή εισβολή στο χώρο του. Χρειάζεται μικρές δόσεις επαφής, ώστε να μπορεί να τις διαχειριστεί. Ελαφρά και σύντομα αγγίγματα, γλυκόλογα από απόσταση και κυρίως να τον καλούμε προς το μέρος μας και να μην κατευθυνόμαστε συνέχεια προς το μέρος του.

2) Σεβόμαστε τα όρια, που μας θέτει το ίδιο το ζώο:

Αυτό σημαίνει ότι το παροτρύνουμε λίγο παραπάνω, ώστε να υπάρξει κάποια πρόοδος, όχι όμως τόσο, ώστε να έχουμε πισωγύρισμα.

Για οποιαδήποτε φοβική συμπεριφορά θέλουμε να διορθώσουμε, ενθαρρύνουμε το ζωάκι να κάνει κάτι μέχρι στο σημείο που μπορεί να το διαχειριστεί . Όσο βλέπουμε ότι το διαχειρίζεται το επιβραβεύουμε για το κατόρθωμά του.

Αυτό θα το βοηθήσει να καταλάβει ότι κάνει κάτι σωστά και θα θελήσει να το ξανακάνει. Με αυτό τον τρόπο τονώνουμε την αυτοπεποίθησή του και το βοηθάμε να νιώσει όμορφα. Όταν δούμε ότι έχει κατακτήσει ένα στάδιο, τότε το παρακινούμε να προχωρήσει στο επόμενο, το ίδιο προσεκτικά και σταδιακά.

3) Όχι λύπηση:

Η ψυχολογία μας είναι το Α και το Ω. Αρνητικά συναισθήματα, όπως η λύπηση, η στενοχώρια και ο οίκτος όχι μόνο δεν βοηθούν, αλλά ενισχύουν τα ψυχολογικά εμπόδια ενός ζώου.

Η επιμονή στον στόχο, η υπομονή και η επιβράβευση όταν το ζωάκι μας τα καταφέρνει, είναι αυτά που θα το βοηθήσουν να ανοιχτεί και να αρχίσει πραγματικά να προσπαθεί να ανταποκριθεί σε αυτό που του ζητάμε.

Όποια «περίεργη» συμπεριφορά και να παρουσιάζει ένα κατοικίδιο, το οποίο βρέθηκε στα όρια ζωής και θανάτου, αξίζει να του δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία!

«Πολλές φορές, η προσαρμογή του στις νέες συνθήκες είναι πολύ πιο εύκολη απ’ ότι φανταζόμαστε, ενώ είναι ανείπωτη η ικανοποίησή μας, όταν δούμε ότι βοηθήσαμε ένα ζωάκι να ξαναβρεί την όρεξη για ζωή, την αυτοπεποίθησή του και τη χαρά!».

* Η κυρία Ρενάτα Γρυπάρη είναι απόφοιτη της Σχολής Εκπαίδευσης Σκύλων Boss. Εδώ και αρκετά χρόνια εφαρμόζει την ενεργειακή εκπαίδευση, η οποία εστιάζει στο ισορροπημένο ψυχικό δέσιμο μεταξύ κηδεμόνα και σκύλου, και στη διαμόρφωση του σωστού ενεργειακού περιβάλλοντος, στο οποίο είναι καλό να ζει και να εκπαιδεύεται ένας σκύλος. Έχοντας μια ιδιαίτερη ευαισθησία για τους φοβικούς σκύλους, ειδικεύτηκε στη διαδικασία της ψυχικής τους αποκατάστασης.