Είναι σαν Ερινύες οι Συνέπειες…
Σκληρές στέκονται και μας εμποδίζουν τη δράση.
Πίσω μάς γυρίζουν, μας κυνηγούν
φαντάσματα της φαντασίας μας,
φαντάσματ’ από πράξεις
που δε θανατώσαμε καν.
Ίσκιοι ψυχροί παγώνουν την κίνησή μας
οι Συνέπειες, καθώς μας περιμένουν.
Ποια γνώση της πραγματικότητας
εμπόδια τις υψώνει; Φανταστικά ίσως
ακόμα πιο τρομαχτικά,
αφού προέρχονται από μας τους ίδιους.
Δημιουργούνται οι Συνέπειες δυνατές
απ’ την αδυναμία μας,
για να μας κατατρέχουν.

Ζωή Καρέλλη (1901-1998), Συνέπειες (από την ποιητική συλλογή Χαλκογραφίες και εικονίσματα, Θεσσαλονίκη, 1952)