Οσοι μεγάλωσαν γαλουχούμενοι στην αντιπαλότητα των Λέικερς με τους Σέλτικς προφανώς νιώθουν ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται…

Ασφαλώς ακόμη είναι νωρίς για να εξαχθούν συμπεράσματα, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που εκτός από τα άλλα 65 ματς της κανονικής περιόδου, υπάρχουν και τα πλέι οφς, στα οποία ξεχωρίζουν οι καλές από τις μεγάλες ομάδες…

Εκεί σε θέλω μάστορα!

Μέχρι στιγμής πάντως οι δυο ιστορικότερες ομάδες στα χρονικά του ΝΒΑ ξαναζούν στιγμές από το ένδοξο παρελθόν τους: οι μεν οδηγούν την Ανατολή, οι δε τη Δύση και πέραν της πρωτοκαθεδρίας τους στις επιμέρους κατατάξεις, αποδεικνύουν κιόλας τη δυναμική που τρέφει τις φιλοδοξίες τους για τη συνέχεια…

Τις προηγούμενες έξι σεζόν οι Λέικερς ξεροστάλιαζαν έξω από την πόρτα των πλέι οφς, τα οποία απέβησαν ένας απαγορευμένος καρπός, που δεν τον γεύθηκε ούτε ο ΛεΜπρόν Τζέιμς στην περυσινή παρθενική παρουσία του στα περίχωρα του Χόλιγουντ…

Οι Σέλτικς είχαν συνέλθει νωρίτερα, καθόσον μετά την εκπαραθύρωσή τους τη σεζόν 2013-14 συμμετείχαν ανελλιπώς στα πλέι οφς τα επόμενα πέντε χρόνια, μάλιστα το 2017 έφτασαν στους τελικούς της Ανατολής, αλλά βρήκαν απέναντι τους τον ΛεΜπρόν.

Θα τον ξαναβρούν άραγε τον ερχόμενο Ιούνιο στους τελικούς του ΝΒΑ; Δεν ξέρω, δεν απαντώ, μπορεί ναι, μπορεί και όχι…

Οι δυο δυναστείες αναμετρήθηκαν στους τελικούς του 2008 του 2010 και μοιράσθηκαν τους τίτλους: πρώτα επικράτησαν οι Σέλτικς και στη συνέχεια οι Λέικερς, συνεχίζοντας το γαϊτανάκι που είχε μεγάλη πέραση στις δεκαετίες του ’60 και του ’80. Εάν ύστερα από μια δεκαετία οι δυο ομάδες επιστρέψουν στους τελικούς ο Ανταμ Σίλβερ θα πετάξει τη σκούφια του από τη χαρά! Είναι προφανές ότι τέτοια ανταμώματα ενισχύουν όχι μόνο τη μυθολογία του ΝΒΑ, αλλά και την εμπορική, τηλεοπτική, διαφημιστική και χορηγική αξία του…

Ενστασις κύριε πρόεδρε, κατά πως λένε και οι δικηγόροι απευθυνόμενοι προς την έδρα. Καλοί και άγιοι είναι οι Σέλτικς και οι Λέικερς, αλλά άραγε ο Αντετοκούνμπο (Μπακς), ο Χάρντεν (Ρόκετς), ο Τζορτζ (Κλίπερς) και κάμποσοι άλλοι στο πηγάδι κατούρησαν;