Οπως ο (χριστιανικός) κόσμος χωρίζεται σε δύο ιστορικές φάσεις, αναλόγως με τη γέννηση του Ιησού Χριστού, ομοίως και η ποδοσφαιρική ομάδα του Ολυμπιακού τηρεί το δικό της χρονολόγιο…
Με τη λογική των προ Χριστού και μετά Χριστόν εποχών, πλασάρει κι ελόγου του τις προ του Φορτούνη και μετά τον Φορτούνη φάσεις του!
Η διαφοροποίηση υπήρξε αισθητή (και) στο Περιστέρι, όπου άμα τη εμφανίσει του ο χαρισματικός τρικαλινός μέσος έγινε η μετενσάρκωση του Μεσσία τον οποίο αναζητούσε ο Ολυμπιακός για να γυρίσει τούμπα το ματς και να αποδράσει με τη νίκη.
Οι παροικούντες την ποδοσφαιρική Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι ο λεγάμενος ξέρει πολλά καντάρια μπάλα, οπότε οι μεταλλάξεις του Ολυμπιακού εν τη παρουσία και εν τη απουσία του είναι εκ εξ ορισμού θεαματικές.
Το προχθεσινό θρίλερ προστέθηκε ως άλλο ένα επεισόδιο σε αυτή τη σειρά, συν το τεκμήριο του ταλέντου, της ποιότητας και της καπατσοσύνης του: όσο καθόταν στον πάγκο, ο Ολυμπιακός βρισκόταν πίσω στο σκορ και δεν μπορούσε να τελειώσει τις ευκαιρίες, αλλά με το που έσκασε μύτη ο Φορτούνης το σκηνικό διαφοροποιήθηκε άρδην.
Είχε κιόλας η είσοδός του έναν περιπετειώδη χαρακτήρα (επειδή ενώ ήταν έτοιμος να μπει, πήγε στα αποδυτήρια), οπότε εκ των υστέρων αποδείχθηκε πως όλα για κάποιον λόγο γίνονται!
Αυτή τη φορά ο Φορτούνης δεν σκόραρε, αλλά οιστρηλάτησε τον Ολυμπιακό με τη δημιουργική ικανότητά του, τον ανέβασε ψηλά, του άνοιξε χώρους, του έφτιαξε τις στατικές φάσεις και τον οδήγησε σε μια σωτήρια, λυτρωτική και συναρπαστική νίκη.
Α, για να μην το ξεχάσω: έστω κι αν διασώθηκε ξανά από έναν στόπερ (Βούκοβιτς), ο οποίος εξιλεώθηκε κιόλας για την γκάφα του στο ματς με τον ΠΑΟΚ, ο Ολυμπιακός πέτυχε δύο γκολ στο πρωτάθλημα για πρώτη φορά ύστερα από δυόμισι μήνες: από τις 16 Σεπτεμβρίου, κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης (2-1) με το γκολ του Νάτχο στο 92ο λεπτό!