Δηλαδή πώς περίμενε κανείς ότι θα μπούκαραν οργισμένοι μαθητές στο γραφείο του υπουργού Παιδείας; Με κουστούμι, γραβάτα, ανθοδέσμη και ένα κουτί γλυκά, σαν υποψήφιοι γαμπροί της δεκαετίας του 1950;

Όχι έτσι θα μπούκαραν. Με τα ρούχα και τα κουρέματά τους. Με μια μεγάλη ντουντούκα. Πάνω στα τραπέζια και φωνάζοντας.

Γιατί είναι οργισμένες και οργισμένοι και έχουν απόλυτο δίκιο.

Έχει κανείς αναρωτηθεί τι σημαίνει να είσαι σήμερα 16άρης;

Τι σημαίνει να είσαι 16 χρονών, να πρέπει να αντέξεις ένα σχολείο που παραμένει βαρετό και αποκομμένο από την πραγματικότητα, να έχεις να πας όχι μόνο στο σχολείο αλλά και κάμποσες ώρες στο φροντιστήριο, να πρέπει να περάσεις όλο το βασανιστήριο των εξετάσεων για να μπορέσεις να περάσεις, αν τα καταφέρεις, στο πανεπιστήμιο.

Και άμα το καταφέρεις, να πρέπει να αντιμετωπίσεις όλα τα προβλήματα των πανεπιστημίων, μετά να κάνεις και μεταπτυχιακό, να δουλεύεις παράλληλα σε διάφορες «δουλειές» με τις χειρότερες συνθήκες, για να καταλήξεις να είσαι υπερκαταρτισμένος μεν αλλά με καλύτερη προοπτική, να δουλεύεις για 600-700 ευρώ και να σου λένε κι από πάνω «μπράβο βρε τυχερέ», γιατί άλλοι θα είναι απλώς άνεργοι.

Γιατί άμα διαλέξεις να μην πας πανεπιστήμιο, τότε τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Έχετε υπόψη σας με τι όρους εργάζονται οι νέοι, πόσοι από αυτούς δουλεύουν απλήρωτα, «μαύρα», ή με άθλιες συνθήκες; Έχετε αναρωτηθεί τι σημαίνει να περνούν οι μήνες και να μην μπορείς να βρεις ούτε μια δουλειά σερβιτόρου σε καφετέρια; Έχετε δει τους πιτσιρικάδες που μοιράζουν φυλλάδια; Για πλάκα νομίζετε ότι το κάνουν;

Και από πάνω να έχεις όλη την κοινωνία να σου κάνει παρατήρηση. Να σε κοιτάει ο μπάτσος παράξενα επειδή έχεις παράξενο κούρεμα. Να σε θεωρούν άχρηστο και χουλιγκάνι. Να σου γκρινιάζουν όλοι, από τους γονείς και τους δασκάλους μέχρι διάφορα «αστέρια» της πολιτικής και της δημοσιογραφίας.

Και σαν μην έφταναν όλα αυτά να έρχεται ο κάθε Γαβρόγλου και να σου ανακοινώνει τη μία μεταρρύθμιση μετά την άλλη, να σου λέει υποκριτικά ότι πλέον δεν θα χρειάζεσαι φροντιστήριο, ενώ στην πραγματικότητα σου λέει ότι χρειάζεται ακόμη περισσότερα φροντιστήρια για τις καλές σχολές, γιατί οι υπόλοιπες θα έχουν πλέον τη «ρετσινιά» ότι είναι σχολές για άχρηστους.

Ναι οι νέοι σήμερα, όπως και άλλοτε, δεν φέρονται σαν κι εμάς. Έχουν άλλους κώδικες και άλλους τρόπους επικοινωνίας. Αλλά θυμηθείτε ότι κάποιος που σήμερα είναι 16 χρονών γεννήθηκε το 2002. Έχει περάσει τη μισή του ζωή μέσα στα μνημόνια. Δεν θυμάται τη χώρα χωρίς λιτότητα, ανεργία, μεγάλα κοινωνικά προβλήματα. Δεν θυμάται καλά καλά πώς είναι μια χώρα χωρίς την Τρόικα και τον κυνισμό των δανειστών. Δεν θυμάται πώς είναι χώρα όπου τα κόμματα έχουν όντως δική τους πολιτική και όπου η αριστερά δεν είναι συνώνυμη με την συνθηκολόγηση και τον κυνισμό.

Πώς νομίζετε ότι βλέπουν οι πιτσιρίκες και οι πιτσιρικάδες, αυτό που εμείς θεωρούμε «πολιτική ζωή του τόπου» και ασχολούμαστε με αυτήν λες και είναι η πιο σοβαρή υπόθεση του κόσμου; Σαν έναν θίασο από παλιάτσους που ζουν σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας.

Και σε μεγάλο βαθμό δεν έχουν άδικο…

Και όμως, αυτό τον 16άρη περιμένουμε σήμερα να είναι καθωσπρέπει και να μιλάει σαν πολιτευτής, την ώρα που του έχουμε λεηλατήσει κυριολεκτικά το μέλλον και πρακτικά του λέμε, «άμα μπορείς μεγάλε, κάνε την από εδώ όσο πιο γρήγορα μπορείς και πήγαινε σε μιαν άλλη χώρα»…

Προφανώς και δεν καταλαβαίνουμε ούτε τι συμβαίνει, ούτε πόσα «εκρηκτικά υλικά» σωρεύονται σήμερα στην κοινωνία σε χώρους για τους οποίους επί της αδιαφορούμε, ούτε πόσο βαθιά είναι η κοινωνία που έχουμε διαμορφώσει.

Ντουντούκα; Εγώ με βαριοπούλα θα μπούκαρα στη θέση τους!

Headlines