Οι ιδέες της λεγόμενης δημοκρατικής Αριστεράς για χρόνια είχαν αιχμαλωτίσει τις καρδιές και τις προσδοκίες μεγάλου μέρους όχι μόνο των καθαρά εργατικών στρωμάτων αλλά και πολλών πολιτών που άνηκαν στη μεσαία τάξη αλλά προσέβλεπαν σε μια κοινωνία αρμονικής συνεργασίας και μεγαλύτερης ανθρωπιάς.

Μαζί με τις εμπειρίες του Εμφυλίου και κυρίως των διώξεων που ακολούθησαν ανάμεσα σε συγγενείς και γνωστούς ανέβηκε η αποδοχή της Κεντροαριστεράς σε πολύ υψηλά επίπεδα.

Συνέβαλε σ» αυτό και η πολιτικά πρωτόγονη συμπεριφορά του συντηρητικού χώρου, που δεν έδωσε ποτέ σημασία στην κοινωνική ανάλυση των πραγματικών δεδομένων και σε κάποιας μορφής ιδεολογική πάλη.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ