Η αγορά εισιτηρίου για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς θα έπρεπε να είναι μια απλή και γρήγορη υπόθεση. Όπως όμως επιβεβαιώνεται αρκετούς μήνες μετά την εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισιτήριου, κατάφεραν να τη μετατρέψουν σε περιπέτεια. Στις στάσεις των λεωφορείων και των τρόλεϊ δεν υπάρχουν, ως γνωστόν, εκδοτικά μηχανήματα. Και ούτε πρόκειται να τοποθετηθούν.

Αν φτάσεις εκεί χωρίς εισιτήριο την πάτησες. Τα εκδοτήρια ή τα περίπτερα που διαθέτουν εισιτήρια δεν είναι αρκετά και με έναν μαγικό τρόπο βρίσκονται πάντα πολύ μακριά σου όταν τα χρειάζεσαι. Στους σταθμούς του Μετρό και του Ηλεκτρικού δημιουργούνται καθημερινά τεράστιες ουρές μπροστά στα μηχανήματα. Όλα αυτά λειτουργούν ως εξαιρετικά άλλοθι για τους τζαμπατζήδες.

Στο μεταξύ, τον εκνευρισμό του επιβάτη που βιάζεται αλλά πρέπει να περιμένει επί ώρα ώσπου να τυπωθεί το εισιτήριό του, επιδεινώνει αυτή η ηχογραφημένη… πολυλογού του εκδοτικού μηχανήματος που μιλάει ασταμάτητα (αλλά και με το πάσο της) ενώ εκείνος χάνει το ένα τρένο μετά το άλλο: «Βάλτε το εισιτήριο στην υποδοχή… Μην το αφαιρέσετε… Το απαιτούμενο ποσό συμπληρώθηκε… Μην βγάλετε το εισιτήριό σας από την υποδοχή… Τώρα βγάλτε το εισιτήριό σας».

Αλήθεια, αυτό ήταν το πιο πρακτικό σύστημα που βρήκαν να εφαρμόσουν;

Την τριτοκοσμική εικόνα συμπληρώνουν οι χαρτόκουτες που έχουν τοποθετηθεί πρόχειρα κάτω από τα μηχανήματα, για να πετάμε τις (άχρηστες) αποδείξεις. Ούτε για κανονικούς κάδους απορριμμάτων δεν υπήρξε πρόβλεψη! (Παρεμπιπτόντως, σε σταθμούς όπως στη Βικτώρια και στα Κάτω Πατήσια, δεν θα κλείσουν ποτέ οι μπάρες;)

Headlines