Είναι μια χώρα που οι Θεοί την προίκισαν, Ελλάδα λέγεται. Μα από κείνο τον παλιό τον πόλεμo, τον πόλεμο του Αγαμέμνονα για την επέκταση, τα πλουμίδια της Ανατολής, τα παραγεμισμένα πουκάμισα που καμιά σχέση με την Ελένη δεν είχαν, η Εκάβη και οι κόρες της την καταράστηκαν.

Οι άνθρωποί της πέρασαν πολλά.  Με τους αιώνες πέρασαν πολέμους, κατακτητές, σταυροφόρους, τουρκοκρατίες, παγκόσμιες συρράξεις, χούντες, εμφύλιους.

Επέζησαν.

Προσμίξεις με άλλες φάρες. Αρβανίτες κυρίως το Μεσαίωνα. Μα και στην επανάσταση. Μπότσαρης, Ανδρούτσος.

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, ελάχιστα έως καθόλου κυλούν στη φλέβα μας. Στα σχολειά μας  ο Όμηρος διδάσκεται ελάχιστα απ’ το πρωτότυπο και στην παιδεία μας, μάλλον στην έλλειψή της, οφείλεται η βλακεία, το κόμπλεξ και ο άδειος υπερεθνικισμός μας.

Εδώ και χρόνια οι βάρκες στο Αιγαίο ξεμπαρκάρουν καραβιές με μισοπεθαμένους. Μέρα παρά μέρα είναι πρώτη είδηση. Όλοι τους έρχονται απ’ την Ανατολή. Είναι το μπαλάκι που πετάνε σ’ εμάς οι «φίλοι» μας οι Τούρκοι. Θύματα από βομβαρδισμένες πόλεις, στην αρχαιότητα κραταιές. Όσοι έχουν κάποιο κομπόδεμα θα βρουν ένα κατάλυμα, αλλά και πάλι θα είναι οι παρίες. Οι άλλοι «σαρδελοποιημένοι» σε στρατόπεδα, περιμένοντας το φευγιό στις γαίες της επαγγελίας. Που για ελάχιστους έρχεται.

Είναι άδικο, είναι κρίμα και είναι η αλήθεια.

Όταν ο Θόδωρος Αγγελόπουλος αρχές δεκαετίας του 1990, στο «Μετέωρο βήμα του πελαργού» μας προετοίμαζε για το άνοιγμα των συνόρων, κανείς μας δεν μπορούσε να φανταστεί το σημερινό πρόβλημα, πόσο μάλλον να το κατανοήσει. Οι άνθρωποι που «μάσαγαν βελανίδια», τώρα ρίχνουν υπερσύγχρονα όπλα σε αθώα κεφάλια. Πόσες συνθήκες του Δουβλίνου πρέπει να υπογραφούν για να μπορέσουν τα κεφάλια αυτά να εγκαταλείψουν την Ελλάδα; Πολλά και κανένα. Αλλά δεν είμαι ειδικός επί του θέματος, μιλώ μόνον από αυτά που βλέπω κάθε μέρα γύρω μου.

Και ξέρω πως σε τούτο τον τόπο, που όλοι μαζί έχουμε σαλπάρει με βάρκα τη μιζέρια, υπάρχουν ακόμα αρκετοί που χρήζουν τον εαυτό τους συλλέκτη σκουπιδιών. Πήραν πιστόλια, μαχαίρια, καδρόνια για να «καθαρίσουν» τους δρόμους απ’ τα «σκουπίδια» τα ξένα. Γιατί έχουν άλλο χρώμα απ’ το δικό μας, πιο σκούρο, πιο μαύρο.

Τ’ όνομά των συλλεκτών αυτών το ξέρετε, την παράταξή τους επίσης. Παριστάνουν τους πατριώτες υποκλέπτοντας ψήφους.

Αυτοί οι ίδιοι είναι ο εχθρός της δικής τους ανυπαρξίας, της δικής τους αγραμματοσύνης του δικού τους θυμού.

Headlines