Η προσφυγιά δεν έχει εθνικό, χρονικό ή κοινωνικό πρόσημο. Είναι μια αόρατη κλωστή που δένει τους ανθρώπους όταν γίνονται ένα κομβόι που ξεκινάει από κάτι συγκεκριμένο, οικείο, αγαπημένο, στέρεο, ασφαλές για να πάει προς μια εύθραυστη, ασαφή, επισφαλή, ξένη και, κατά κανόνα, εχθρική πραγματικότητα.

Είναι μια βίαιη ανατροπή της συνέχειας της ζωής.

Οχι της βιολογικής αλλά αυτής της έννοιας που παραγεμίζει με ενθυμήματα, παραδόσεις, μικροπράγματα, γεύσεις, μουσικές, γείτονες το μαγαζάκι της γωνίας, τη θάλασσα όπου πρωτοκολύμπησες, τη γωνία όπου έδωσες το πρώτο σου φιλί.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ

Headlines