Οι μελέτες μάς θέλουν από τους πρώτους σε ποσοστά παιδικής παχυσαρκίας. Μήπως επειδή μεγαλώνουμε παιδιά που και δεν μαθαίνουν να κινούνται και τρώνε ανθυγιεινά;

Σύμφωνα και με πρόσφατες έρευνες η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι από τις χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά παιδικής παχυσαρκίας στην Ευρώπη. Ειδικός δεν είμαι, είμαι όμως άνθρωπος που παρατηρεί πολύ γύρω του, οπότε δεν εξεπλάγην.

Και στην πρόσφατη εκδρομή μου κατά το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, στον Πελοποννησιακό νότο, παρατηρούσα πως συμπεριφέρονταν οι Ελληνικές οικογένειες. Το ζητούμενο ήταν να φτάσουν με το αυτοκίνητο σε έναν παραθαλάσσιο οικισμό και να καθίσουν για καφέ -τα παιδιά για αναψυκτικό ή για παγωτό («μία μπάλα όμως, για να μην σου κοπεί η όρεξη, και μετά τρως και άλλη»). Ακολούθως να περάσουν στο διπλανό εστιατόριο για φαγητό. Αμέσως μετά να μπουν στο αυτοκίνητο και να πάνε σε έτερο χωριό για τον δεύτερο καφέ της ημέρας, αυτή τη φορά μαζί με γλυκό.

Ελάχιστη κίνηση (περισσότερο σέρνονταν παρά περπατούσαν), πολύ φαγητό. Και τι φαγητό! Δεν πρόφταιναν οι σερβιτόροι να φέρνουν στα τραπέζια τις τηγανητές πατάτες, τα τηγανητά κολοκυθάκια, τα τηγανητά κεφτεδάκια και τα τηγανιτά τυροπιτάκια. Όλα στο τηγάνι!

Ακόμα και τα ψάρια που παράγγελναν ορισμένοι, τηγανητά κατέφθαναν. Βάλτε από δίπλα και τα ερασιτεχνικά και άκρως παχυντικά εκμέκ και τις μουλιασμένες στα σιρόπια πορτοκαλόπιτες που φτιάχνουν οι εν Ελλάδι ταβέρνες χωρίς να τσιγκουνεύονται τη ζάχαρη…

Πώς να βγει έπειτα το παιδί, ένα παιδί που έχει εθιστεί στην ακινησία και στην κακή διατροφή; Παχουλό και νωθρό θα βγει. Γιατί εμείς το κάναμε έτσι!

Headlines