Τρεις καλλιτέχνες από διαφορετικές αφετηρίες συμμετέχουν στην έκθεση «Ορατότητες» που παρουσιάζεται στη Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου από τις 21 έως τις 30 Σεπτεμβρίου.

Ο βαθμός και οι ποιότητες της Ορατότητας διαπραγματεύονται και αναδεικνύονται στα έργα των τριών καλλιτεχνών με ποικίλους τρόπους και σε διαφορετικά επίπεδα: Θεματικά, εννοιολογικά και ως προς την χρήση των μέσων απεικόνισης.

Στα έργα του Νίκου Κολιγιάννη η μοναχικότητα των δυτικών μητροπόλεων καταγράφεται μέσα από τον τρόπο που οι άνθρωποι επικοινωνούν -διάμεσου της όρασης – με τον περιβάλλοντα χώρο, ο οποίος έχει μια αυτόνομη και ολοκληρωμένη δομή και αισθητική. Ο φακός της φωτογραφικής μηχανής του Ν. Κολιγιαννη στοχεύει με ακρίβεια και περιγράφει με απόλυτη διαύγεια την συμπυκνωμένη ιστορία που μπορεί να εμπεριέχεται στην τυχαία στιγμή.

Στο έργο του Μίλτου Σκούρα ο θεατής βρίσκεται αντιμέτωπος με το αγωνιώδες βλέμμα της Κέιτ Μος. Στο αλληγορικό αυτό έργο το σημειολογικό στερεότυπο της Κέιτ Μος λειτουργεί σαν καθρέφτης που αντανακλά την υπαρξιακή αγωνία της εμπορευματοποιμένης νεότητας. Η λιτή μαυρόασπρη σύνθεση και η ρεαλιστική ζωγραφική απεικόνιση δημιουργούν μια εικόνα επιβλητική.

Τα πορτραίτα της Ζήνας Ραζή διαπραγματεύονται την «ενδοσκοπική ορατότητα», την εσωτερική ματιά που διαμορφώνεται και κατευθύνεται από την αλληλεπίδραση ιδεών, εικόνων και εμπειριών. Η απεικονιστική καταγραφή αυτής της ψυχοδυναμικής διαδικασίας παράγει εικόνες σύνθετες, με εντάσεις κι αντιθέσεις. Τα θέματα της Ζ. Ραζή έχουν αυτοβιογραφικές αναφορές. Μέλη της οικογένειάς της πρωταγωνιστούν στα πορτραίτα.

Ο τίτλος «Ορατότητες» αναφέρεται και στους διαφορετικούς τρόπους που βλέπουν την πραγματικότητα οι τρεις καλλιτέχνες της έκθεσης μέσα από τα έργα τους: η πραγματικότητα «ως έχει» στο έργο του Ν. Κολιγιάννη, η πραγματικότητα πίσω από μια μάσκα ή μέσα από ένα ρόλο στο έργο του Μ. Σκούρα, και η πραγματικότητα ως αποτύπωμα μιας πολύπλοκης εσωτερικής διαδικασίας στο έργο της Ζ. Ραζή.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ