Χρυσούλα Διαβάτη: «Αυτό δεν ήταν βράβευση αλλά ένα γελοίο κατασκεύασμα»
«Έχει καταντήσει να είναι εξευτελιστικό το επάγγελμά μας. Έχω δει τέρατα.», δηλώνει η Χρυσούλα Διαβάτη. Η ηθοποιός η οποία πρωταγωνιστεί αυτήν την περίοδο στο έργο «Δύο γυναίκες χορεύουν», που ανεβαίνει στο θέατρο Ιλίσια – Βολανάκη, μιλώντας για τη βράβευσή της, κάνει λόγο για «ένα γελοίο κατασκεύασμα», ενώ αναφέρεται και στην «κακοποίηση του αρχαίου δράματος». Παράλληλα, […]
«Έχει καταντήσει να είναι εξευτελιστικό το επάγγελμά μας. Έχω δει τέρατα.», δηλώνει η Χρυσούλα Διαβάτη. Η ηθοποιός η οποία πρωταγωνιστεί αυτήν την περίοδο στο έργο «Δύο γυναίκες χορεύουν», που ανεβαίνει στο θέατρο Ιλίσια – Βολανάκη, μιλώντας για τη βράβευσή της, κάνει λόγο για «ένα γελοίο κατασκεύασμα», ενώ αναφέρεται και στην «κακοποίηση του αρχαίου δράματος». Παράλληλα, ασκεί κριτική σε όσους πειραματίζονται με «μοντερνιές» στο θέατρο, ενώ τονίζει τη σημασία της θέσπισης της άδειας ασκήσεως επαγγέλματος του ηθοποιού.
Φέτος και για δεύτερη συνεχή σεζόν πρωταγωνιστείτε στην παράσταση «Δύο γυναίκες χορεύουν». Όταν ξεκινήσατε να ασχολείστε με το έργο ποιο ήταν το πρώτο πράγμα, όσον αφορά στη θεματολογία, που σας τράβηξε την προσοχή; Το θέμα του έργου που είναι ανθρώπινο μου τράβηξε το ενδιαφέρον. Πρόκειται για ένα έργο που εμπεριέχει το δραματικό , το κωμικό και το τραγικό στοιχείο. Για να παίξει κανείς αυτόν τον ρόλο πρέπει να διαθέτει εκτός από ταλέντο και πείρα ζωής. Από την πρώτη στιγμή είπα το »ναι » και δεν με ενδιέφερε εάν θα ερχόταν κόσμος. Με ενδιέφερε που εγώ θα μπορούσα να πω κάτι στον κόσμο, να του ανοίξω συναισθηματικά παράθυρα. Και νομίζω το πετυχαίνουμε αυτό με την παράσταση. Αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι σε ένα ναό, παίρνω μεγάλη συγκίνηση από την παράσταση.
Από την αρχή πιστεύατε πως η καλλιτεχνική συνεργασία με τη Θάλεια Ματίκα θα καρποφορήσει; Όχι, δεν την γνώριζα καθόλου. Και δεν το λέω αυτό γιατί δεν έχει παίξει στο θέατρο, απλά δε είχε τύχει να τη δω. Ήμουν πολύ διστακτική, το ξέρει αυτό η Θάλεια. Η κόρη μου είπε, όμως, ότι είναι μια πολύ καλή ηθοποιός, καθώς την είχε δει να παίζει. Είναι και ο ρόλος που υποδύεται πολύ ισχυρός και ήμουν σίγουρη ότι θα τα βρίσκαμε. Στις πρόβες από την πρώτη ανάγνωση κατάλαβα ότι είναι μια πολύ καλή ηθοποιός. Ήταν μια επιτυχημένη χημεία.
Ποια σκηνή της παράστασης είναι για εσάς πιο συγκλονιστική; Όλο το έργο είναι τόσο δυνατό που δε σε αφήνει να ανασάνεις. Είμαι ένας άλλος άνθρωπος. Αποκορύφωμα το τέλος που είναι πολύ λυτρωτικό. Δύο γυναίκες που τους χωρίζουν δύο γενιές γίνονται στο τέλος ένα. Είναι συγκλονιστικό το πώς πραγματοποιείται αυτή η μεταμόρφωση.
Μιλώντας για το θέατρο θα λέγατε ότι ο καλλιτεχνικός πήχης έχει πέσει; Έχει καταντήσει να είναι εξευτελιστικό το επάγγελμά μας. Έχω δει τέρατα. Γνωρίζω, όμως, πραγματικούς καλλιτέχνες που είναι στο περιθώριο γιατί δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν. Ωστόσο, ο κόσμος καταλαβαίνει το καλό. Όσο και να τον έχεις αποβλακώσει αμέσως ξυπνά.
Έχουν υπάρξει στιγμές που να νιώσατε αδικημένη; Δεν έχω αδικηθεί ποτέ, αλλά όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε θεατρικές δουλειές με το σύζυγό μου, τον Νικήτα Τσακίρογλου, μας χτυπούσαν ανελέητα. Είχαμε υποστεί άγριο κυνηγητό και τότε αισθανθήκαμε αδικημένοι. Ξέραμε τι κάναμε, δεν κάναμε πειράματα. Οι μοντερνιές που βλέπω τώρα είναι πειραματισμοί, δεν γίνονται σε κανένα επαγγελματικό θέατρο στον κόσμο. Έτσι δεν θαμπώνουν κανέναν. Από ευγένεια τους χειροκροτά ο κόσμος.
Κατά τη γνώμη σας τι απαιτείται να διαθέτει κανείς για να γίνει ηθοποιός; Πρώτα το χάρισμα του θεού. Πρέπει να έχει και πνευματικότητα ως άνθρωπος. Τώρα ο καθένας μπορεί να βγάλει άδεια και να ανοίγει μια σχολή. Άνθρωποι που δεν μπορούν να μιλήσουν πάνω στη σκηνή διδάσκουν. Πώς γίνεται αυτό; Γι’αυτό πιστεύω ότι πρέπει να δημιουργηθεί μια Ακαδημία Θεάτρου. Έτσι θα μπορέσει να διατηρηθεί και το αρχαίο δράμα που έχει κακοποιηθεί. Κάποιος μου μίλησε για περιτύλιγμα για να παρακολουθήσει ο κόσμος αρχαίο δράμα. Χρειάζεται περιτύλιγμα ο Ευρυπίδης, ο Αριστοφάνης, ο Αισχύλος; Αυτό δεν ενδιέφερε ποτέ την τέχνη.
Στα Βραβεία «Κάρολος Κουν» και Κριτικών Θεάτρου και Χορού, η επιτροπή σας απένειμε τιμητική διάκριση διεθνούς θεατρικού ρεπερτορίου. Κατά τη βράβευση μιλήσατε για απουσία αξιοκρατίας. Η διάκριση που λάβατε όμως μαρτυρά το αντίθετο… Μιλάω για γενική ισοπέδωση αξιών. Αυτό δεν ήταν διάκριση που έλαβα ήταν ένα γελοίο κατασκεύασμα. Και αλλιώς, όμως, να ήταν το βραβείο δεν θα το αποδεχόμουν γιατί δεν πιστεύω σε αυτό, όπως και ο Κουν. Δεν ήξερα κανέναν στην Επιτροπή, εκτός από τον Πολενάκη. Δεν έχουν έρθει ποτέ να με δουν να παίζω.
Σε μια εποχή κρίσης πώς αξιολογείτε την προσπάθεια ενός ανθρώπου είτε αυτός είναι τραγουδιστής ή μοντέλο να ασχοληθεί με την τέχνη; Οι λαμπεροί άνθρωποι της πίστας κάπου θέλουν να χωθούν. Και μπαίνουν στο θέατρο γιατί δεν υπάρχει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Ο καθένας μπορεί να παίξει. Θα παρακαλέσω να επανέλθει η άδεια για να επανέλθει και η αξιοπρέπειά μας. Να εκπαιδευτούν οι νέοι άνθρωποι για να συνεχίσουν σωστά την παράδοσή μας. Για να περπατάμε με το κεφάλι ψηλά, γιατί ο ελληνικός λαός είναι ένας υπερήφανος λαός.