Το μέγεθος του εγκεφάλου δεν παίζει μείζονα ρόλο στη νοημοσύνη
Λονδίνο: Το μέγεθος τελικά ίσως δεν έχει καμιά σημασία όταν πρόκειται για την εξέλιξη του εγκεφάλου, ισχυρίζονται Βρετανοί επιστήμονες, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Nature Neuroscience.
Λονδίνο: Το μέγεθος τελικά ίσως δεν έχει καμιά σημασία όταν πρόκειται για την εξέλιξη του εγκεφάλου, ισχυρίζονται Βρετανοί επιστήμονες, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Nature Neuroscience.
Οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Σανγκερ και των Πανεπιστημίων του Κιλ και του Εδιμβούργου αποκαλύπτουν ότι η αυξανόμενη περιπλοκότητα των συνδέσεων μεταξύ των εγκεφαλικών κυττάρων, μπορεί τελικά να είναι μεγαλύτερη κινητήριος δύναμη.
Εντόπισαν μάλιστα ξεκάθαρες διαφορές μεταξύ των εγκεφαλικών διακλαδώσεων σε θηλαστικά, έντομα και μονοκύτταρους οργανισμούς. Οι αλλαγές που συντελέστηκαν περίπου πριν από μισό δισεκατομμύριο χρόνια, είναι πιθανότερο να είναι σημαντικότερες από το μέγεθος του εγκεφάλου.
Οι προϊστορικοί μας πρόγονοι, όπως ο homo erectus, είχαν σημαντικά μικρότερο εγκέφαλο από τον σύγχρονο άνθρωπο. Τα στοιχεία δείχνουν ότι ο το μέγεθος του ανθρώπινου εγκεφάλου θα πρέπει να έχει ένα εξελικτικό πλεονέκτημα, επαρκές για να υπερβεί τα προφανή μειονεκτήματα, ειδικά τους κινδύνους κατά τη γέννηση και την αυξημένη ποσότητα ενέργειας που απαιτείται για την διατήρηση της λειτουργίας ενός μεγαλύτερου εγκεφάλου.
Ωστόσο, ενδεχομένως αυτό να είναι ένα μόνο μέρος της εξελικτικής ιστορίας και κάποιες από τις βασικές εξελικτικές «επαναστάσεις» να οφείλονται σε κάτι περισσότερο από την αύξηση του αριθμού των κυττάρων.
Οι επιστήμονες μελέτησαν με προσοχή την σύναψη, την διακλάδωση δηλαδή μεταξύ κυττάρων του νευρικού συστήματος, σε τρία διαφορετικά είδη, έναν μονοκύτταρο ζυμομύκητα, μια δροσοφίλη και ένα ποντίκια, τα οποία αντιπροσωπεύουν τρία διακριτά στάδια της εξέλιξη της ζωής στον πλανήτη μας.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχαν 600 πρωτεΐνες που εντοπίστηκαν στις συνάψεις των θηλαστικών.
Προς έκπληξη των ερευνητών, μόνο περίπου οι μισές εξ αυτών εντοπίστηκαν στις συνάψεις των δροσοφίλων και στα κύτταρα των ζυμομυκήτων, που δεν έχουν εγκέφαλο, περίπου 25 ήταν παρούσες.
Οι μεγάλες αυτές πρόοδοι στην εξέλιξη, από μονοκύτταρα σε πολυκύτταρα και από ασπόνδυλα σε σπονδυλωτά, μπορεί να έχουν προκληθεί από μια ταχεία αλλαγή στην πολυπλοκότητα των συνάψεων.
Ο Δρ Σηθ Γκραντ που έλαβε μέρος στην μελέτη εξηγεί ότι «η άποψη μας ότι τα περισσότερα νεύρα είναι αρκετά για να εξηγήσουν την μεγαλύτερη εγκεφαλική δύναμη, δεν τεκμηριώνεται από την παρούσα μελέτη.
Ο αριθμός και η πολυπλοκότητα των πρωτεϊνών στην αρχική σύναψη οδήγησαν σε μια «έκρηξη» όταν προέκυψαν τα πολυκύτταρα ζώα, δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Ένα δεύτερο κύμα εξέλιξης συνέβη με την εμφάνιση των σπονδυλωτών, περίπου 500 εκατομμύρια πριν».
Πάντως η μελέτη προσφέρει νέα στοιχεία όχι μόνο για τις μαζικές αλλαγές, αλλά και τη διαρκή εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Οι ερευνητές βρίσκονται πλέον ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση της λογικής πίσω από την πολυπλοκότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου.
Ο Δρ Ρίτσαρντ Εμς, επίσης συμμετέχων στην έρευνα, τονίζει ότι «είναι καταπληκτικό πως μια διαδικασία της εξέλιξης σύμφωνα με τη θεωρία του Δαρβίνου έχει τις ρίζες της στην συλλογική των αισθητηριακών πρωτεϊνών ενός ζυμομύκητα, τις πολλαπλές συνάψεις των θηλαστικών που σχετίζονται ε την μνήμη και τη μάθηση».
Ο Δρ Ούγκο Σπίερς νευροεπιστήμονας από το Κολλέγιο του Λονδίνου σημειώνει ότι «ενώ το μέγεθος του εγκεφάλου μπορεί δεν να εξηγήσει μερικές από τις διαφορές στις ικανότητες του οργάνου, εξακολουθεί να παίζει μείζονα ρόλο. Το μέγεθος δεν είναι το παν, καθώς για παράδειγμα, οι φάλαινες και τα δελφίνια έχουν πολύ μεγαλύτερο εγκέφαλο από τον άνθρωπο».
Τα συστατικά του χυμού παντζαριού υποστηρίζουν την καρδιά και την κυκλοφορία του αίματος, ενώ παράλληλα συμβάλλουν στη φυσική ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης.