Το μποτιλιάρισμα στους δρόμους μετατρέπει το αυτοκίνητο σε σπίτι

36

Όλο και περισσότεροι οδηγοί αξιοποιούν το χρόνο που μένουν «κολλημένοι» στην κίνηση με δραστηριότητες που παραδοσιακά δεν αρμόζουν καθόλου στο χώρο του αυτοκίνήτου: οδηγοί που χτενίζονται, μακιγιάρονται, ξυρίζονται και διαβάζουν εφημερίδα στο τιμόνι είναι πλέον σύνηθες θέαμα στους αμερικανικούς αυτοκινητόδρομους, που γίνονται όλο και πιο δύσβατοι.

Ο χρόνος που περνούν οι Αμερικανοί ακινητοποιημένοι σε μποτιλιαρισμένους αστικούς δρόμους έχει υπερτριπλασιαστεί σε διάστημα 17 ετών: από τις 11 ώρες ετησίως το 1982 στις 36 ώρες το 1999, σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Μεταφορών του Τέξας. Και οι περισσότεροι σύγχρονοι εργαζόμενοι θα συμφωνούσαν ότι 36 ώρες είναι πολύς χρόνος για να πάει χαμένος.

Τον αξιοποιούν, λοιπόν, για να αναπληρώσουν το χρόνο που δεν κατάφεραν να περάσουν με την οικογένειά τους, μέσω κινητού τηλεφώνου. «Για μένα και για άλλους βιαστικούς γονείς, το ταμπλό του αυτοκινήτου μετατρέπεται στη νέα οικογενειακή εστία» παραδέχεται η δημοσιογράφος που υπογράφει άρθρο για το νέο αυτό κοινωνικό φαινόμενο στην ευρωπαϊκή Wall Street Journal .

Αλλά οι τηλεφωνικές συζητήσεις φαίνεται ότι είναι η πλέον απλή δραστηριότητα εν κινήσει. Ο Νεοϋορκέζος πολιτικός, Πάτρικ Μάνινγκ, παραδέχεται ότι είναι τόσο βιαστικός, ώστε πολλές φορές αναγκάζεται να αλλάξει διακριτικά το παντελόνι του στο αυτοκίνητο. Ο ίδιος δηλώνει αρκετά επιδέξιος ώστε να μην θέτει σε κίνδυνο τους άλλους οδηγούς.

Ωστόσο, πολλές έρευνες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι οδηγοί που δεν προσέχουν το δρόμο και οδηγούν αργά επειδή είναι απασχολημένοι με κάτι άλλο, προκαλούν αλυσιδωτές αντιδράσεις που καταλήγουν σε ατυχήματα ή μποτιλιαρίσματα.

Εκτός από θέματα ασφάλειας, όμως, το φαινόμενο εγείρει και ερωτήματα που αφορούν στην ποιότητα ζωής. Οι πολυάσχολοι οδηγοί παραιτούνται από την ίδια την εμπειρία της οδήγησης και χάνουν την επαφή με το περιβάλλον τους.

Πολλοί αποδίδουν τη βιασύνη τους σε πιέσεις από το χώρο εργασίας: «Θα έχανα τη δουλειά μου αν αν δεν μπορούσα να κρατάω επαφή με τους συνεργάτες μoυ ενώ οδηγώ» παραπονιέται ένα στέλεχος επιχειρήσεων από το Ντέιτον του Οχάιο.

Για άλλους, πάλι, είναι απλώς θέμα συνήθειας: «Όταν δεν έχω τι να κάνω στο αυτοκίνητο, πιάνω τον εαυτό μου να κοιτά το κινητό προσπαθώντας να σκεφτώ τι μπορώ να κάνω» λέει ο Γκρεγκ Ζάικς, επίσης στέλεχος επιχείρησης.

Υπάρχουν, τέλος, και αυτοί που το έχουν πάρει πλέον απόφαση ότι η κίνηση στους δρόμους δεν πρόκειται να μειωθεί, και χαίρονται που μπορούν, τουλάχιστον, να αξιοποιήσουν το νεκρό χρόνο. «Είναι αδιάλειπτος χρόνος χωρίς περισπασμούς […] Το αυτοκίνητο μπορεί να είναι πολύ σημαντικός χώρος για την επικοινωνία» υποστηρίζει ο Τζίμ Μπούι, ιδρυτής του δικτυακού τόπου longdistancefamilies.com -οικογένειες εξ αποσταστάσεως.com.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ